آیت الله سید محمد باقر حكیم، در جریان سال های مبارزه بسیاری از اعضای خانواده اش را از دست داد اما هیچ گاه از پا ننشست و داغ خستگی را بر دل دژخیمان بعثی نهاد. سید مهدی، برادر مبارز این مبارز نستوه در سال 1988 م. توسط عوامل رژیم عراق در سودان به قتل رسید. این در حالی است كه شش برادر او در گذشته توسط بعثیان اعدام شده بودند.
آیت الله حكیم یكی از پیشگامان مبارزه علیه حكومت بعثی بود كه با تحمل 23 سال تبعید در سال 1382 به وطن بازگشت اما در جریان بمب گذاری در حرم حضرت امیر (ع) به شهادت رسید. سید محمد باقر حكیم، فرزند سید محسن حكیم در سال 1939 در نجف اشرف دیده به جهان گشود و در اوایل كودكی به جهت رشد و تربیت در خانواده عالمان دینی به تحصیلات حوزوی روی آورد.
وی كه اصالتاً ایرانی بود به جهت مهاجرت اجداد آزاده اش به عتبات عالیات رشد و پرورش یافت و همچون پدر بزرگوارش به جرگه مبارزان سیاسی با رژیم استبدادی بعث پیوست.
جریان مهاجرت اجدادش از این قرار است كه در قرن دهم امیر سید علی، پزشك ویژه شاه عباس صفوی، همراه پادشاه به زیارت مرقد منور امیر مؤمنان علی (ع) شتافت. فضای معنوی این شهر آسمانی چنان قلب پاك پزشك دربار را شیفته ساخت كه بی اختیار به تقاضای اهالی نجف پاسخ مثبت داده برای همیشه خادم آستان حضرت علی(ع) و ساكن حریم آن امام شد. بدین ترتیب سید علی به "حكیم" شهرت یافت و این نام را برای همیشه برای فرزندانش به یادگار نهاد.
سید محسن حكیم رهبر مبارزان عراقی، پدر سید محمد باقر و عبدالعزیز حكیم در سال 1264 قمری در نجف اشرف به دنیا آمد، وی علی رغم از دست دادن پدر در سال 1270 با كمك ها و راهنمایی های برادر بزرگش سید محمود به فراگیری قرآن و علوم حوزی همت گماشت و پس از تلمذ در مكتب بزرگانی چون آخوند خراسانی، آقا ضیاء الدین عراقی، شیخ علی باقر جواهری، میراز محمد حسین نائینی و سید محمد سعید حبوبی مقامات علمی بالایی دست یافت.
با گذشت زمان و گسترش ظلم و جور دوران پادشاهی ملك فیصل دوم و جهوری بعثیان، تمام همت و اراده خویش را در جهت مبارزه با نظام آنان معروف داشت. اگر امام شیخ محمد حسین آل كاشف الغطاء با طایفه گری و فرقه گرایی حكومت در دوران پادشاهی مبارزه كرد، امام سید محسن حكیم به مبارزه با طایفه گری رژیم و اقلیم گرایی حكومت در دوران جمهوری كه با كودتای 8 فوریه 1963 آغاز شد، پرداخت و سرانجام پس از سال ها تلاش و مبارزه در 27 ربیع الاول 1390 قمری برابر با 1348 شمسی در بغداد دار فانی را وداع گفت. پیكرش را به نجف انتقال داده در كنار كتابخانه ای كه خود بنیاد نهاده بود به خاك سپردند.
سید محمد باقر پرچم دار راه پدران سید محمد باقر پس از طی مدارج تحصیلات حوزوی در محضر پدر و برادران عالم اش، در سال 1957 مبارزات سیاسی خود را آغاز كرد، این روحانی مبارز همواره راه میانه روی و اعتدال را در پیش داشت. وی یكی از پیشگامان و شناخته شده ترین چهره های مبارزه با دولت صدام حسین، رئیس جمهور سابق عراق بود و در دهه 1970 دو بار دستگیر شد و در زندان رژیم ستم پیشه صدام گرفتار شد تا اینكه در سال 1980 در زمان شهادت هم رزم و هم پیمان جهاداش محمد باقر صدر در عراق به ایران تبعید شد.
آیت الله حكیم در دسامبر 1982 با همكاری چند تن دیگر از مبارزان عراقی به پایه گذاری مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق همت گماشت و در سال 1984 به سمت ریاست این حزب انتخاب شد و در همان سال ها این مجلس، شاخه نظامی به نام سپاه بدر را نیز تاسیس نمود و آیت الله حكیم خود شخصاً فرماندهی این سپاه را بر عهده گرفت و به این طریق به مبارزه نظامی بر علیه رژیم صدام روی آورد.
آیت الله سید محمد باقر حكیم، در جریان سال های مبارزه بسیاری از اعضای خانواده اش را از دست داد اما هیچ گاه از پا ننشست و داغ خستگی را بر دل دژخیمان بعثی نهاد. سید مهدی، برادر مبارز این مبارز نستوه در سال 1988 م. توسط عوامل رژیم عراق در سودان به قتل رسید. این در حالی است كه شش برادر او در گذشته توسط بعثیان اعدام شده بودند.
در سال های اخیر هنگامی كه درهای زندان عراق باز شد، 18 عضو دیگر این خانواده مچاهد پرور كه تا آن زمان اطلاعی از آنها در دست نبود خبر از شهادت آنان رسید.
پس از حمله آمریكا به عراق و سقوط رژیم بعثی، آیت الله حكیم كه سالها پس از مبارزه سیاسی در جوار پدر (1955 تا 1970) و برادر و هم رزمان بی باكش دریافته بود اسلام تنها راه نجات مسلمان است، خواستار خروج هر چه سریعتر نیروهایی آمریكایی شد.
آیت الله حكیم با سرلوحه قرار دادن راه امام خمینی (ره) پس از 23 سال تبعید و دوری از وطن در ماه مه، اردیبهشت سال 1382 رهسپار دیار خود شد و با شور و شعوری وصف ناپذیر عزم خویش را بر بازسازی كشورش بنا نهاد. اما خفاشان سفاك آمریكایی بیانات روشنگر و انقلابی اش را تاب نیاوردند.
وی كه در سالهای مبارزه با رژیم صدام بارها از ناحیه آنها مورد سوء قصد قرار گرفته بود یك بار دیگر هدف سوء قصد دژخیمان آمریكایی قرار گرفت و در جریان بمب گذاری در روز هفتم شهریور سال 1382 مصادف با اول رجب سال 1424 همزمان با میلاد با بركت امام محمد باقر پس از اقامه نماز جمعه در حین خروج از مرقد مطهر حضرت امام علی (ع) به همراه خیل عظیمی از نمازگزاران، در یك عملیات تروریستی به شهادت رسیدند.
شهادت این سید بزرگوار مصیبت جانكاهی برای ملت عراق و سند دیگری بر جرم اشغالگران بود كه ناامنی و هرج و مرج را با حضور نامشروع خود بر عراق تحمیل كرده بودند. اما دشمنان عراق مستقل و مسلمان، خود می دانند كه با این شهادت های مظلومانه، عزم و مقاومت ملت عراق در برابر نقشه ها و هدفهای استكبار و صهیونیزم و ایمان و وفاداری آنان به خط اسلام و رهبری دینی ضعیف نشده و بر عكس خواسته ی آنان، پایدارتر خواهد گشت انشاء الله.
منبع : www.hawzah.net