سبقت در ایمان
اول کسی که ایمان آورد، از زنها خدیجه بود و از مردها علی علیه السلام که در خانه پیغمبر بود [1]

مهر مادرانه
حضرت امیر سلام اللَّه علیهما بعد از آنکه عروس را به خانه داماد بردند و زنها عروس را همراهی کردند چون عادت زنان آن زمان چنین بود- و زمانهای بعد هم گاهی همین طور بوده است- که بعد از آنکه عروس و داماد را به حجله می بردند دور و بر حجله را خالی نمی گذاشتند و گوش می کردند ببینند چه می گویند- که کار بد و زشتی است- رسول اکرم فرمود احدی از زنها حق ندارد در نزدیک حجله بماند.همه رفتند. بعد از مدتی حضرت آمدند دیدند امّ ایمن در آن نزدیکهاست. فرمود: امّ ایمن مگر نگفتم که هیچ زنی حق ندارد نزدیک بماند، تو چرا ماندی؟ عرض کرد:یا رسولَ اللَّه! امر فرمودید، ولی من به علت دیگری این نزدیکها هستم. خدیجه همسر بزرگوار شما وقتی می خواست از دنیا برود به من گفت: امّ ایمن من هیچ ناراحتی ندارم، فقط یک ناراحتی در قلب خودم دارم و آن این است که دخترم فاطمه کوچک است، موقعی خواهد رسید که باید شوهر کند و دختر در شب عروسی احتیاج به مادر دارد، چون دختر حرفهایی دارد که فقط با مادرش در میان می گذارد و زهرای من مادر ندارد. فهمیدم که خدیجه چه می خواهد بگوید؛ یعنی آیا تو به جای من برای زهرای من مادری می کنی؟ گفتم: من حاضرم آن شب به جای شما باشم. یا رسولَ اللَّه! من اینجا ایستاده ام که اگر زهرا حاجتی داشته باشد و کسی را صدا کند من نزدیک بروم. امّ ایمن می گوید: تا نام خدیجه را بردم، اشکهای مبارک رسول اکرم جاری شد. بعد فرمود: پس تو اینجا بمان [2]

محبت رسول الله به خدیجه
حضرت رسول صلی الله علیه و آله تا آخر عمر هرگاه که نام جناب خدیجه را می شنیدند اشک می ریختند [3]

سرور زنان عالم 
در احادیث ما رسیده است که کاملترین زنهای جهان چهار زن هستند که دوتای اینها در امم پیشین بوده اند، یکی همین زن فرعون، که می گویند نام او آسیه بوده است، و دیگری مریم مادر عیسی مسیح علیه السلام. عرض کردم اینها در درجه اعلی هستند، والّا قرآن از مادر همین مریم هم تجلیل کرده است، ولی نه در حد خود مریم. و دو زن در اسلام هستند که در عالیترین سطحها قرار گرفته اند؛ یکی جناب خدیجه دختر خُوَیْلَد، [4]

همسر یگانه پیامبر
همسر بزرگوار پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله، که به اتفاق شیعه و سنی تا این زن- که همسر اول پیغمبر بود- زنده بود حضرت همسر دیگری انتخاب نکرد و با اینکه وقتی این زن از دنیا می رفت نزدیک هفتاد سال از عمر او گذشته بود، پیغمبر اکرم تا آخر عمر هر وقت نام خدیجه را می شنید اشکهایش جاری می شد. این نشان می دهد منتهای وفاق روحی را که میان این زن و حضرت رسول وجود داشت. [5]

همه چیز رسول
بعد از وفات خدیجه شصت یا شصت و پنج ساله هروقت نام او را می بردند پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله با عظمت از او یاد می کرد و گاهی اشکش جاری می شد که عایشه ناراحت می شد.عایشه برعکس، چون جوان بود به جوانی خودش می نازید. یک دفعه هم گفت:یک زن پیر که دیگر اینقدر اهمیت ندارد که اینقدر به او اهمیت می دهی؟ فرمود: چه می گویی تو؟ خدیجه برای من چیز دیگری بود. [6]

سلام خدا و جبرئیل بر خدیجه کبری

آخرین خواسته حضرت خدیجه