آگاه باشيد! كه هر كس يك روز از ماه رجب را با ايمان و براى خدا روزه بگيرد، مستحقّ خشنودى بزرگ خداوند مى‏شود، و روزه او در آن روز سبب خاموش شدن آتش خشم الهى مى‏گردد و يك در از درهاى جهنّم بر روى او مى‏بندد، و اگر (گستره) زمين را پر از طلا كنند و به او بخشند، از پاداش روزه او برتر نيست، و اجر او در اين دنيا جز با حسنات (كثير) كامل نمى‏شود به شرط آنكه نيّت او پاك و براى رضاى خدا باشد، و به هنگام شب ده دعاى او مستجاب مى‏شود؛ اگر دعاى او براى دنيا باشد، (خداوند) به او عنايت مى‏كند، و گر نه، خيرات و بركات و دعاهاى (مستجاب) دوستان و برگزيدگان خود را (براى آخرت او) ذخيره مى‏كند.
و هر كس دو روز از ماه رجب را روزه بگيرد، هيچ يك از ساكنان آسمان و زمين نمى‏توانند مقام و كرامت او را در نزد پروردگار بستايند، و (در نامه اعمال او) پاداش ده نفر از راستگويانى كه در طول زندگانى خود هرگز دروغ نگفته‏اند، نوشته مى‏شود، و در روز قيامت همانند آن ده نفر مى‏تواند شفاعت كند، و با آنان محشور مى‏شود تا وارد بهشت شود و از ملازمان آنها باشد.
و هر كس سه روز (از اين ماه) را روزه بگيرد، خداوند ميان او و جهنّم گودالى يا مانعى به فاصله هفتاد سال قرار مى‏دهد، و خداوند به هنگام افطار (خطاب به او كرده) مى‏فرمايد: براستى كه (اداى) حقّ تو بر من واجب شده و محبت و ولايت تو بر من واجب گشته، اى فرشتگان! گواه باشيد كه من گناهان گذشته و آينده او را بخشيدم.
و هر كس چهار روز (از ماه رجب) را روزه بدارد، از تمام بلاها (و بيماريها) از قبيل ديوانگى و خوره و پيسى و فتنه دجّال در امان خواهد بود، و از عذاب قبر نيز ايمن است، و پاداش خردمندان توبه كار و روى آورنده به خدا داراست، و نامه اعمالش را در پيشاپيش (صف) گروه عبادت‏كنندگان در دست راست او قرار دهند.
و هر كس پنج روز از ماه رجب را روزه بگيرد، بر خداست كه او را در روز قيامت خشنود سازد، و او را با چهره‏اى فروزان چون ماه شب چهاردهم محشور كند، و به شماره شن‏هاى بيابان عالج در نامه اعمال او حسنه نوشته مى‏شود، و بى‏حساب او را وارد بهشت كند، و به او گفته مى‏شود كه هر چه آرزو دارى از خداى خويش بخواه.

پاداش نيكى‏ها و كيفر گناهان، ص: 158

و اگر كسى يازده روز از ماه رجب را روزه بگيرد هيچ بنده‏اى خدا را ملاقات نخواهد كرد كه برتر از او باشد مگر كسى كه به اندازه او يا بيشتر از او (در اين ماه) روزه گرفته باشد.
و هر كس دوازده روز در ماه رجب روزه بدارد، (در روز قيامت) دو جامه سبز رنگ از سندس و استبرق بر تن او مى‏پوشانند، و اگر يكى از آن دو جامه سبز رنگ را در دنيا به تماشا بگذارند فاصله مشرق تا مغرب (عالم) را روشن و (فضاى) دنياى خاكى را خوشبوتر از مشك مى‏كند.
و اگر كسى سيزده روز از ماه رجب را روزه بدارد، (در روز قيامت) براى پذيرائى از او خوانى از ياقوت سبز در سايه عرش (الهى) مهيّا سازند كه پايه‏هاى آن از درّ بوده (مساحت آن) هفتاد بار از دنيا بزرگتر است، و بر روى آن ظرفهايى از درّ و ياقوت قرار مى‏دهند كه در هر يك از آنها هفتاد هزار رنگ غذا به چشم مى‏خورد كه از نظر رنگ و بو شباهتى با هم ندارند، و او در حالى از (نعمتهاى) آن سفره بهره‏مند مى‏شود كه ديگران در ناراحتى و اندوه بسر مى‏برند.
و اگر كسى چهارده روز از ماه رجب را روزه بگيرد، خداوند متعال از قصرهايى كه با درّ و ياقوت ساخته شده است آنقدر به او عنايت فرمايد كه نه چشمى ديده، نه گوشى شنيده، و نه به ذهن كسى خطور كرده باشد.


پاداش نيكى‏ها و كيفر گناهان، ص: 161

و هر كس بيست روز از ماه رجب را روزه بگيرد، مثل آن است كه بيست هزار سال خدا را عبادت كرده باشد.
و كسى كه بيست و يك روز در ماه رجب روزه بگيرد، شفاعت او در روز قيامت در باره گروه كثيرى از مردم چون خطاكاران و گناهكاران دو طايفه بزرگ (ربيعه) و (مضر) پذيرفته مى‏شود.
و كسى كه بيست و دو روز از ماه رجب را روزه بدارد، هاتف غيبى از آسمان ندا كند كه: اى دوست خدا! مژده باد تو را از جانب پروردگار به مقامى بايسته و احترامى شايسته و همنشينى با پيامبران و راستگويان و شهيدان و بندگان صالح خدا، و چه نيكوست همنشينى و دوستى با آنها.
و اگر كسى بيست و سه روز از ماه رجب روزه بگيرد، از آسمان به او ندائى مى‏رسد كه: خوشا بر احوال تو، زحمت اندكى كشيدى و در مقابل زياد متنعّم خواهى بود، خوشا بر احوال تو هنگامى كه پرده از پيش رويت برداشته مى‏شود و به سوى پاداش بزرگ خداى خود رهنمون گردى و در جوار حضرت ابراهيم خليل الرّحمن در دار السّلام مأوى گزينى.
و هر كس بيست و چهار روز از ماه رجب را روزه بدارد، (به هنگام مرگ) فرشته مرگ به صورت جوانى زيبا با لباسى از ديباى سبز و سوار بر اسبى از اسبان بهشتى، در حالى كه در يك دست او پارچه سبز ابريشمى كه با عطر مشك، معطّر شده است و در دست ديگرش قدحى زرّين و سرشار از شراب بهشتى قرار دارد، بر او ظاهر شود و او را سيراب كند تا سختيهاى مرگ بر او آسان گردد، سپس روح او را در آن پارچه‏
سبز معطّر قرار دهد، پس بوى عطر از آن برمى‏خيزد كه فرشتگان هفت آسمان از آن بهره مى‏گيرند، و (جسدش) در قبر با طراوت مى‏ماند، و با طراوت از قبر برانگيخته مى‏شود تا در كنار حوض بر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم وارد شود.
و هر كس بيست و پنج روز از اين ماه را روزه بدارد بهنگام خروج از قبر، هفتاد هزار فرشته با پرچمهائى از درّ و ياقوت و با زيور آلات و لباسهاى زيباى بهشتى به پيشباز او مى‏شتابند و به او مى‏گويند: اى دوست خدا! بسوى پروردگار خويش بشتاب، و او اولين كسى است كه به همراه مقرّبانى كه خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند راضى‏اند در بهشتهاى هميشه جاويدان وارد مى‏شود، كه خود رستگارى بزرگى است.
و اگر كسى بيست و شش روز در ماه رجب روزه بگيرد، خداوند در سايه عرش خود صد قصر از درّ و ياقوت براى او مهيّا مى‏سازد كه در فراز هر قصرى خيمه‏اى سرخ رنگ از جنس ابريشم بهشتى قرار دارد، و او در آن خيمه‏ها در نهايت ناز و نعمت و آسايش منزل كند در حالى كه هنوز مردم در مقام حساب و باز خواست قرار دارند.
و كسى كه بيست و هفت روز در ماه رجب روزه بدارد، خداوند گستره قبر او را به اندازه (مسافت) چهار صد سال راه قرار مى‏دهد و تمام اين مسافت را پر از عنبر و مشك مى‏سازد.

پاداش نيكى‏ها و كيفر گناهان، ص: 163

امام رضا عليه السّلام فرمودند: خداوند حضرت محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را پس از سه شب كه از ماه رجب گذشت (روز سوم رجب) به پيامبرى برانگيخت. به همين جهت روزه اين روز مانند روزه هفتاد سال است.
سعد بن عبد اللَّه (يكى از راويان اين حديث) مى‏گويد: بزرگان ما مى‏گفتند: در اين جا نويسنده روايت اشتباه كرده است. و درستش اين است كه سه شب باقيمانده از رجب پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را به پيامبرى برانگيخت (يعنى بيست و هفتم رجب).

ثواب الاعمال-ترجمه بندرريگى، ص: 127