همسر شهيد مطهرى نقل مى ‏كند كه: يك‏بار براى ديدن دخترم به اصفهان رفته بودم. بعد از چند روز كه به تهران آمدم، نزديك‏هاى سحر به خانه رسيدم. وقتى وارد خانه شدم، بچه ‏ها همه خواب بودند، ولى آقا بيدار بود. چاى و ميوه و شيرينى آماده بود و منتظر بودند. بعد از احوال‏پرسى با تأثر به من گفتند: مى‏ ترسم يك وقت نباشم، شما از سفر بياييد و كسى نباشد كه به استقبال‏تان بيايد. [1] بيشتر صبح‏ها چاى درست مى‏ كردند. در تمام طول زندگى به ياد ندارم كه به من گفته باشند يك ليوان آب به ايشان بدهم. [2]

کافر همه را به کیش خود پندارد !

حالا اگه یه مرد خوب پیدا بشه چی میشه !!!