مثل معروفی است كه ماهی ای كه هیچ وقت از آب بیرون نیامده بود و غیر آب چیزی ندیده بود، به فكر افتاد كه این آب كه این قدر از او تعریف می كنند و می گویند مایه ی حیات است، چیست و كجاست؟ چرا من او را نمی بینم؟ دنبال كسی می رفت كه آب را به او نشان بدهد تا اینكه روزی از آب بیرون افتاد و در تب و تاب قرار گرفت، آن وقت فهمید كه آب چیست و چه اثری برای او داشته و زندگی اش وابسته به او بوده.

یكی از شعرا این مثل را به نظم آورده می گوید: