این نكته هم خوب است گفته شود: كلمه ی «سنی» كه فعلا در مقابل شیعه اصطلاح شده در سابق به این معنی گفته نمی شد، بلكه این كلمه را به آنهایی می گفتند كه منكر اصل عدل و حسن و قبح واقعی اشیاء بودند، و چون عدلیه منحصر بود به شیعه و معتزله، و معتزله از زمان متوكل تحلیل رفتند و به صورت یك مكتب مشخص نتوانستند قد علم كنند و تنها متكلمین شیعه بودند كه عقیده خود را حفظ كردند، بعدها همه مسلمانان غیر شیعه را اهل سنت و جماعت گفتند.

این نكته ی دیگر را هم باید دانست: اینطور نیست كه همه ی علمای اهل سنت كه بعد آمدند مسلك اشعری را انتخاب كردند، نه، بسیاری از علمای اهل سنت كه بعد آمدند اصل عدل را پذیرفتند، مثلا زمخشری كه از اكابر علمای اهل سنت است معتزلی است و اصل عدل را قبول دارد، همچنین بسیاری دیگر.

كم كم مجادلات كلامی كاستی گرفت و عقاید هر دسته ای در دسته ی دیگر راه یافت. فعلا مجال شرح این قسمت نیست كه چطور عقاید عدلیه در غیر عدلیه و عقاید غیر عدلیه در عدلیه راه یافت و به چه شكلی در آمد و مصیبت عمومیت پیدا كرد.