«
یا أَیُّهَا اَلنَّبِیُّ إِنّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً. `وَ داعِیاً إِلَی اَللّهِ بِإِذْنِهِ وَ
سِراجاً مُنِیراً. »
[1]
یكی از آموزشهای لازم از سیره ی مقدس رسول اكرم صلی الله علیه و آله آموزش نحوه ی دعوت
به حق و نحوه ی تبلیغ و رساندن پیام حق به مردم است. شاید در ابتدا برای افرادی كار
كوچكی به نظر برسد اینكه انسان بخواهد مردم را به حق و به سوی پروردگار دعوت
كند و پیام الهی را به آنها برساند؛ فكر كنند كه این دعوت و ابلاغ پیام چه فرقی با
سایر دعوتها و ابلاغ پیام ها دارد. اول برداشت خود قرآن را در این زمینه عرض كنم
كه قرآن تا چه اندازه این كار را مهم و سخت و دشوار می داند، و بعد توضیح بدهم كه
چه تفاوتی میان این دعوت و ابلاغ این پیام و سایر دعوتها و ابلاغ پیام ها هست.