در داستان ابراهیم از ساره با چه تجلیلی یاد می كند! در این حد كه همان طور كه ابراهیم با ملكوت ارتباط داشت و چشم ملكوتی داشت، فرشتگان را می دید و صدای ملائكه را می شنید، ساره نیز صدای آنها را می شنید. وقتی به ابراهیم گفتند خداوند می خواهد به شما (ابراهیم پیرمرد و ساره پیرزن) فرزندی بدهد، صدای ساره بلند شد، گفت: «أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هذا بَعْلِی شَیْخاً» [1]منِ پیرزن با این شوهر پیرمرد؟ ! ما سر پیری می خواهیم بچه دار بشویم؟ ! ملائكه در حالی كه مخاطبشان ساره است نه ابراهیم، گفتند: «أَ تَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اَللّهِ» [2]ساره! آیا از بركت الهی و خداوندی به خانواده ی شما تعجب می كنید؟ .

همچنین قرآن وقتی اسم مادر موسی را می برد، می فرماید: «وَ أَوْحَیْنا إِلی أُمِّ مُوسی أَنْ أَرْضِعِیهِ» ما به مادر موسی وحی فرستادیم كه خودت فرزندت را شیر بده، «فَإِذا خِفْتِ عَلَیْهِ فَأَلْقِیهِ فِی اَلْیَمِّ وَ لا تَخافِی وَ لا تَحْزَنِی إِنّا رَادُّوهُ إِلَیْكِ وَ جاعِلُوهُ مِنَ اَلْمُرْسَلِینَ» [3].

قرآن به داستان مریم كه می رسد، بیداد می كند. پیغمبران در مقابل این زن می آیند زانو می زنند. زكریا وقتی می آید مریم را می بیند، در حالتی می بیند كه مریم با نعمتهایی به سر می برد كه در تمام آن سرزمین وجود ندارد؛ تعجب می كند. قرآن می گوید درحالی كه مریم در محراب عبادت بود فرشتگان الهی با این زن سخن می گفتند: «إِذْ قالَتِ اَلْمَلائِكَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اَللّهَ یُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اِسْمُهُ اَلْمَسِیحُ عِیسَی اِبْنُ مَرْیَمَ وَجِیهاً فِی اَلدُّنْیا وَ اَلْآخِرَةِ وَ مِنَ اَلْمُقَرَّبِینَ» [4]. ملائكه مستقیماً با خودش صحبت می كردند. مریم مبعوث نبوده و این را قرآن درست نمی داند كه یك زن را بفرستد میان زن و مرد. مریم، بر خلاف شأنش مبعوث نبود ولی از بسیاری از مبعوثها عالی مقام تر بود. بدون شك و شبهه مریمِ غیر مبعوث از خود زكریا كه مبعوث بوده، عالی مقام تر و والامقام تر بود.

قرآن راجع به حضرت صدّیقه ی طاهره می فرماید: «إِنّا أَعْطَیْناكَ اَلْكَوْثَرَ» [5]. دیگر كلمه ای بالاتر از «كوثر» نیست. در دنیایی كه زن را شرّ مطلق و عنصر فریب و گناه می دانستند، قرآن می گوید نه تنها خیر است بلكه كوثر است یعنی خیر وسیع، یك دنیا خیر.

---