بسم اللّه الرحمن الرحیم.

الحمد للّه ربّ العالمین، بارئ الخلائق اجمعین، و الصلاة و السلام علی عبد اللّه و رسوله و حبیبه و صفیّه و حافظ سرّه و مبلّغ رسالاته سیدنا و نبینا و مولانا ابی القاسم محمّد صلی الله علیه و آله و سلم و آله الطّیّبین الطّاهرین المعصومین، اعوذ باللّه من الشّیطان الرّجیم:

وَعَدَ اَللّهُ اَلَّذِینَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا اَلصّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی اَلْأَرْضِ كَمَا اِسْتَخْلَفَ اَلَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ اَلَّذِی اِرْتَضی لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِكُونَ بِی شَیْئاً [1].

به دنبال بحثی كه در هفته ی گذشته در همین جلسه ی محترم صورت گرفت تحت عنوان «عدل كلی» به مناسبت میلاد مسعود وجود مقدس حجة بن الحسن (عجّل اللّه تعالی فرجه) ، این جلسه را هم به بحثی كه مربوط به وجود مقدس ایشان است اختصاص می دهیم و بحث ما بیشتر جنبه ی تاریخی دارد؛ یعنی امشب می خواهم قسمتی از مطالبی را كه از مسلّمات تاریخ اسلام در زمینه ی مهدی موعود است به عرض شما برسانم.

بعضی از افراد كه اطلاعی در این زمینه ندارند- مخصوصا اشخاصی كه اعتقادی به اصول و مبانی مذهب تشیع ندارند و برخی از سخنان را در بعضی از كتابها خوانده اند- خیال می كنند كه سابقه ی اعتقاد به مهدویت، فقط مثلا از نیمه ی قرن سوم هجری كه دوران ولادت حضرت حجت است پیدا شده است. می خواهم عرض كنم كه اساسا این موضوع اعم از اینكه كاملا به صورت مشخص بیان شده باشد یا به صورت كلی و اجمال و اشاره، از كجا شروع شده است و چگونه است.

---

[1] . نور/55.