ما همین الان در فقه خودمان مواردی داریم كه فقهای ما به طور جزم به لزوم و وجوب چیزی فتوا داده اند فقط به دلیل درك ضرورت و اهمیت موضوع، یعنی با اینكه دلیل نقلی از آیه و حدیث به طور صریح و كافی نداریم، و همچنین اجماع معتبری در كار نیست، فقها از اصل چهارم استنباط یعنی دلیل مستقل عقلی استفاده كرده اند. فقها در این گونه موارد از نظر اهمیت موضوع و از نظر آشنایی به روح اسلام كه موضوعات مهم را بلاتكلیف نمی گذارد جزم می كنند كه حكم الهی در این مورد باید چنین باشد. مثل آنچه در مسئله ولایت حاكم و متفرّعات آن فتوا داده اند. حالا اگر به اهمیت موضوع پی نبرده بودند آن فتوا پیدا نشده بود. تا این حد كه به اهمیت موضوع پی برده اند فتوا هم داده اند. موارد دیگر نظیر این مورد می توان پیدا كرد كه علت فتوا ندادن توجه نداشتن به لزوم و اهمیت موضوع است.