وَ إِذِ اِبْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُكَ لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی قالَ لا یَنالُ عَهْدِی اَلظّالِمِینَ. .

می دانیم كه درباره ی حقیقت و ماهیت انسان اختلاف نظرهایی وجود دارد. به طور كلی دو نظریه ی اساسی در مقابل یكدیگر قرار گرفته اند: نظریه ی روحیون و نظریه ی مادّیون. براساس نظریه ی روحیون، انسان حقیقتی است مركّب از جسم و روان، و روان انسان جاویدان است و با مردن او فانی نمی شود. همچنان كه می دانیم منطق دین و مخصوصاً نصوص اسلامی بر همین مطلب دلالت می كند. نظریه ی دوم این است كه انسان جز همین ماشین بدن چیز دیگری نیست و با مردن بكلی نیست و نابود می شود، و متلاشی شدن بدن یعنی متلاشی شدن شخصیت انسان