وَ إِذِ اِبْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُكَ لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ
ذُرِّیَّتِی قالَ لا یَنالُ عَهْدِی اَلظّالِمِینَ. .
می دانیم كه درباره ی حقیقت و ماهیت انسان اختلاف نظرهایی وجود دارد. به طور
كلی دو نظریه ی اساسی در مقابل یكدیگر قرار گرفته اند: نظریه ی روحیون و نظریه ی
مادّیون. براساس نظریه ی روحیون، انسان حقیقتی است مركّب از جسم و روان، و
روان انسان جاویدان است و با مردن او فانی نمی شود. همچنان كه می دانیم منطق
دین و مخصوصاً نصوص اسلامی بر همین مطلب دلالت می كند. نظریه ی دوم این
است كه انسان جز همین ماشین بدن چیز دیگری نیست و با مردن بكلی نیست و
نابود می شود، و متلاشی شدن بدن یعنی متلاشی شدن شخصیت انسان