این فصل شامل چهار سخنرانی است كه در آبان 1349 مطابق رمضان 1390 قمری در حسینیه ی ارشاد
ایراد شده است.
بسم اللّه الرحمن الرحیم.
الحمد للّه ربّ العالمین بارئ الخلائق اجمعین والصلاة والسّلام علی عبداللّه و
رسوله و حبیبه و صفیّه و حافظ سرّه و مبلّغ رسالاته سیّدنا و نبیّنا و
مولانا ابی القاسم محمّد صلی الله علیه و آله و علی اله الطّیّبین الطّاهرین المعصومین، اعوذ
باللّه من الشّیطان الرّجیم:
یا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اِسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ اَلصَّلاةِ [1].
همان طوری كه شنیدید بنا نبود كه امشب من در اینجا سخنرانی كنم و سخنرانی من
از شب آینده شروع می شد. موضوع بحثی كه برای پنج شب آینده اعلام شده بود
مسئله ی «عبادت و دعا» است به مناسبت این ماه كه ماه مبارك رمضان است و ماه
عبادت و دعاست و بالخصوص به مناسبت این ایّام و لیالی كه ایام و لیالی قدر است
و شبها شبهای احیاء است یعنی شبهایی است كه سنت است ما این شبها را زنده نگه
مجموعه آثار شهید مطهری . ج23، ص: 464
بداریم. كلمه ی «احیاء» یعنی زنده كردن، و احیاء این شبها یعنی این شبها را زنده
نگهداری كردن و شب زنده داری كردن. به این مناسبت بنا بر این بود كه درباره ی
عبادت و دعا صحبت كنم. مقدّر چنین بود كه این بحث از امشب شروع بشود.