شرط دیگر دعا ایمان و یقین است؛ ایمان به رحمت بی منتهای ذات احدیت، ایمان به اینكه از ناحیه ی او هیچ منعی از فیض نیست؛ ایمان داشته باشد كه درِ رحمت الهی هیچ گاه به روی بنده ای بسته نمی شود، نقص و قصور همه از ناحیه ی بنده است. در حدیث است: اِذا دَعَوْتَ فَظُنَّ حاجَتَكَ بِالْبابِ [1]یعنی آنگاه كه دعا می كنی حاجت خود را دم در آماده فرض كن. علیّ بن الحسین زین العابدین علیهما السلام در دعای معروف ابوحمزه- كه امید و اطمینان در آن موج می زند و آن حضرت در سحر ماه مبارك رمضان می خوانده است- اینچنین به خدای خود می گوید:

اَللّهُمَّ اِنّی اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَیْكَ مُشْرَعَةً، وَ مَناهِلَ الرَّجاءِ لَدَیْكَ مُتْرَعَةً، وَ الْاِسْتِعانَةَ بِفَضْلِكَ لِمَنْ أمَّلَكَ مُباحَةً وَ أبْوابَ الدُّعاءِ اِلَیْكَ لِلصّارِخینَ مَفْتوحَةً، وَ اَعْلَمُ اَ نَّكَ لِلرّاجینَ بِمَوْضِعِ اِجابَةٍ وَ لِلْمَلْهوفینَ بِمَرْصَدِ اِغاثَةٍ، وَ اَنَّ فِی اللَّهْفِ اِلی جودِكَ وَ الرِّضا بِقَضائِكَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلینَ وَ مَنْدوحَةً عَمّا فی اَیْدِی الْمُسْتَأْثِرینَ، وَ اَنَّ الرّاحِلَ اِلَیْكَ قَریبُ الْمَسافَةِ وَ اَ نَّكَ لاتَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ اِلاّ اَنْ تَحْجُبَهُمُ الْآمالُ دونَكَ. .

بار الها! من جاده های طلب را به سوی تو باز و صاف، و آبشخورهای امید به تو را مالامال می بینم. كمك خواستن از فضل و رحمت تو را مجاز و درهای دعا را به روی آنان كه تو را بخوانند و از تو مدد بخواهند باز و گشاده می بینم، و به یقین می دانم كه تو آماده ی اجابت دعای دعاكنندگان و در كمین پناه دادن به پناه خواهندگان هستی، و نیز یقین دارم كه به پناه بخشندگی تو رفتن و به قضای تو رضا دادن كمبودیهای بخل و امساك بخل كنندگان و ظلم و تعدی ستمكاران را جبران می كند، و هم یقین دارم كه آن كس كه به سوی تو كوچ كند راه زیادی تا رسیدن به تو ندارد، و یقین دارم چهره ی تو در پرده نیست، این آمال و اعمال ناشایست بندگان است كه حجاب دیده ی آنها می گردد.

حافظ می گوید:

---