امید و آرزوی تحقق این نوید كلی جهانی انسانی، در زبان روایات اسلامی «انتظار
فرج» خوانده شده و عبادت، بلكه افضل عبادات شمرده شده است. اصل «انتظار
فرج» از یك اصل كلی اسلامی و قرآنی دیگر استنتاج می شود و آن اصل «حرمت
یأس از رَوح اللّه» است.
مردم مؤمن به عنایات الهی، هرگز و در هیچ شرایطی امید خویش را از دست
نمی دهند و تسلیم یأس و ناامیدی و بیهوده گرایی نمی گردند. چیزی كه هست این
«انتظار فرج» و این «عدم یأس از روح اللّه» در مورد یك عنایت عمومی و بشری
است نه شخصی یا گروهی، و بعلاوه توأم است با نویدهای خاص و مشخص كه به
آن قطعیت داده است.