در این روز فرخنده كه روز بعثت است پیغمبر اكرم وقتی كه از كوه حرا به زیر آمد- با آن حالت اضطراب و هیجان؛ برای اولین بار بزرگترین موهبت الهی بر روحش وارد شده است- نزد خدیجه ی محبوب و عزیزش می آید، خدیجه ای كه اسباب دلگرمی او بود، و می فرماید: دَثِّرینی دَثِّرینی مرا در زیر یك جامه بپوشان. می پوشد.

می خواهد استراحتی كند، همان فرشته ای كه در كوه حرا نازل شد دومرتبه آمد: یا اَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ. قُمْ فَاَنْذِرْ. وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ. وَ ثِیابَكَ فَطَهِّرْ. وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ [1] ای آن كه خودت را به یك پارچه پیچیده ای! قیام كن، برخیز، گذشت وقت راحت و استراحت وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ. اولین ندایی كه بلند كرد چه بود؟ قولوا لا اِلهَ اِلَّا اللّهُ تُفْلِحوا. كلمه ی لا اِلهَ اِلَّا اللّه یك مستثنی منه است و یك مستثنی ، یك نفی است و یك اثبات، یك نه است و یك بله، یك سلب است و یك ایجاب، یك فصل است و یك وصل، یك عصیان و تمرد است و یك تسلیم و انقیاد، ولی همه توأم با یكدیگر. لا اله الّا اللّه معبودی و قابل پرستشی و قابل اطاعتی نیست، هیچ موجودی نیست كه شایستگی این را داشته باشد كه انسان در مقابل او كرنش و خضوع و خشوع كند و تسلیم باشد، ای انسان در مقابل همه چیز سربلند باش و پرخاشجو؛ ولی تسلیم و مُنقاد باش و انضباط داشته باش، در مقابل خدا. این دو ركن آزادی است. ای انسان كافر باش و مؤمن باش. لا اِكْراهَ فِی الدّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَكْفُرْ بِالطّاغوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقی [2].

می فرماید: فَمَنْ یَكْفُرْ بِالطّاغوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللّهِ. كفر و ایمان را با همدیگر توأم كرده است؛ كفر به غیر خدا و هرچه كه مظهر طغیان است، و ایمان در مقابل خدا. اگر فقط عصیانگری و پرخاشگری باشد ولی تسلیمی در مقابل یك سلسله اصول- همان اصولی كه از خدا سرچشمه می گیرد- نباشد هرج و مرج است. اما اگر انسان فقط تسلیم باشد ولی تسلیم بدون عصیان و تمرد، كه تسلیم امر خدا هستم اما تسلیم امر غیر خدا هم هستم، تسلیم نفس امّاره هم هستم، تسلیم طاغوت و شیطان هم هستم؛ آن هم آزادیی كه اسلام می خواهد نیست. این، معنی آزادی و این هم راه احتیاج انسان به آزادی و این هم تفاوت میان آزادیی كه انسان دارد و آزادیی كه گیاه و حیوان دارد.

---