یكی از شاهكارهای خلقت اختلاف طبیعی افراد و تفاوت آنهاست، خصوصاً با در نظر گرفتن اینكه همان كه در یك جهت امتیاز و تفوّق طبیعی دارد، در جهت دیگر، دیگری بر او تفوّق و امتیاز دارد و نتیجه این است كه همه مسخّر یكدیگر و محتاج به یكدیگرند. جامعه های پیشرفته ی دنیا كوشش شان این است كه عدالت و مساوات را برقرار كنند و تا هر اندازه كه توفیق یافته اند این طور نیست كه بین بااستعداد و بی استعداد، باهوش و كودن، فعال و بی حال، باشخصیت و بی شخصیت، امین و غیر امین، خادم و خائن، به نام عدل و مساوات فرق نگذارند؛ مساوات این نیست، عدالت این نیست، این جور تفاوت نگذاشتن ها عین ظلم و ستمگری است.