بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم [1] اَلرَّحْمنُ. `عَلَّمَ اَلْقُرْآنَ. `خَلَقَ اَلْإِنْسانَ. `عَلَّمَهُ اَلْبَیانَ. در جلسه ی پیش درباره ی پیوند خطابه با اسلام و تحولی كه اسلام در خطابه ایجاد كرد و بعد درباره ی دستوری از اسلام كه در آن دستور، خطابه و سخنرانی را با ترتیب مخصوصی جزء متن دستورهای اسلامی قرار داده صحبت كردم و موضوع نماز جمعه را پیش كشیدم. همه به این مناسبت بود كه وقتی بخواهم در اطراف خطابه و منبر یعنی یكی از بزرگترین آثار حادثه ی عاشورا و بزرگترین پدیده ی اجتماعی موجود ناشی از عاشورا در كشور ما صحبت كنم ناچارم از این موضوعات هم بحث بكنم، و بعلاوه مخصوصاً موضوع خطابه ی جمعه را با بعضی دستورالعملهای مخصوص كه برایش رسیده ذكر كردم برای اینكه برای مثل امشبی كه در اطراف خطابه باز صحبت می شود پیشنهاد كنم كه همان دستورهایی كه در آنجا وارد شده است ما امروز دستورالعمل خودمان قرار بدهیم.

---

[1] این سخنرانی در حدود سال 1380 هجری قمری در انجمن اسلامی مهندسین ایراد شده است.