عن الاثنی عشریه، صفحه ی 60:
عن النبی صلی الله علیه و آله: خذ من الدهر ما صفا و من العیش ما كفی و دع
الظلم و الجفا، فان العمر قصیر و الناقد بصیر.
سعدی، بوستان:
به یك خُرده مپسند بر وی جفا
بزرگان چه گفتند: خُذْ ما صفا
دیك الجن گوید:
خذ من زمانك ما صفا
و دع الذی فیه الكدر
فالعمر اقصر مدة
من ان یمحق بالغیر
عن منهاج الیقین صفحه ی 947 و اساس الاقتباس صفحه ی 71 و
كشف المحجوب صفحه ی 482:
الوقت سیف قاطع، لو لم تقطعه بالطاعات لقطعك بالفوات.
جلد ششم . ج6، ص: 372
سعدی، بوستان:
مكن عمر ضایع به افسوس و حیف
كه فرصت عزیز است و الوقت سیف
عن غررالحكم صفحه ی 236:
ماضی یومك فائت و آتیه متّهم و وقتك مغتنم، فبادر فیه
فرصة الامكان و ایاك و ان تثق بالزمان.
شاعر عرب می گوید:
ما مضی فات و المؤمّل غیب
و لك الساعة التی انت فیها
سعدی، بوستان:
چو دی رفت و فردا نیامد به دست
حساب از همین یك نفس كن كه هست
بر آنچه می گذرد دل منه كه دجله بسی
پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد
گرت ز دست برآید چو نخل باش كریم
ورت ز دست نیاید، چو سرو باش آزاد
گلستان، باب هشتم، صفحه ی 212
فی الحدیث:
اغتنم خمساً قبل خمس: شبابك قبل هرمك و صحتك قبل
سقمك و فراغك قبل شغلك و حیاتك قبل موتك و غناك
قبل فقرك.
سعدی، مواعظ:
ای كه دستت می رسد كاری بكن
پیش از آن كز تو نیاید هیچ كار