عطف به ورقه ی عمل- اباحیت: یكی از مفرّها از عمل، اعتماد بیجا
به كرم پروردگار است كه قرآن كریم می فرماید:
یا ایها الانسان ما غرك بربك الكریم. الذی خلقك. . .
در نامه ی دانشوران، ضمن احوال بوعلی سینا (جلد 1، صفحه ی
133) می نویسد:
فیلسوف دانا شیخ الرئیس در بدایت حال بر مدارج كمالات
چنانچه باید ارتقاء نجسته بود. وقتی به مجلس ابوسعید بن
ابی الخیر درآمد، بر زبان آن عارف كامل سخنی از طاعت و
معصیت گذشت و از نكال و حرمان اهل عصیان و عفو و غفران
خداوند حرفی در میان آمد. شیخ الرئیس این رباعی را در
مجلس بگفت:
جلد ششم . ج6، ص: 377
ماییم به عفو تو تولاّ كرده
وز طاعت و معصیت تبرّا كرده
آنجا كه عنایت تو باشد، باشد
ناكرده چو كرده، كرده چون ناكرده
ابوسعید در جواب این رباعی، بدیهةً گفت:
ای نیك نكرده و بدیها كرده
وانگه به خلاص خود تمنا كرده
برعفو مكن تكیه كه هرگز نبود
ناكرده چو كرده، كرده چون ناكرده