ولا یحیق المكر السیئ الاّ باهله.
سعدی می گوید:
تو راستی كن و با گردش زمانه بساز
كه مكر هم به خداوندِ مكر گردد باز
رجوع شود به ورقه های توبه و آثار گناه و دفتر 86 نمره ی 86.
مولوی می گوید (ص 152، س 21) :
این جهان كوه است و گفت و گوی تو
چون صدا هم باز آید سوی تو
آنچه من خوردم شما را خوردنی است
اینچنین ضربت جزای هر دنی است
رفت بر من بر شما هم رفتنی است
اینچنین شربت شما را خوردنی است
ایضاً در صفحه ی 6، س 25:
برمن است امروز و فردا بر وی است
خون چون من كس چنین ضایع كی است
جلد ششم . ج6، ص: 381
گرچه دیوار افكند سایه دراز
بازگردد سوی او آن سایه باز
این جهان كوه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا
آیه ی قرآن:
ولیخش الذین لو تركوا من خلفهم ذریة ضعافاً خافوا علیهم.
ایضاً در سوره ی كهف در داستان عبدصالح می گوید: . . .
[1]
[1] [در نسخه ی اصل دستنویس مطلب ناتمام مانده است. ]