در میان كشورهای دنیا به استثنای بعضی كشورها، كشورهای اسلامی عقب مانده ترین و منحطترین كشورهاست؛ نه تنها در صنعت عقب هستند، در علم عقب هستند، در اخلاق عقب هستند، در انسانیت و معنویت عقب هستند. چرا؟ یا باید بگوییم اسلام، یعنی همان حقیقت اسلام، در مغز و روح این ملتها هست ولی خاصیت اسلام این است كه ملتها را عقب می برد (دشمنان دین هم بزرگترین حربه ی تبلیغی آنها همین انحطاط فعلی مسلمین است) و یا باید اعتراف كنیم كه حقیقت اسلام به صورت اصلی در مغز و روح ما موجود نیست، بلكه این فكرْ اغلب در مغزهای ما به صورت مسخ شده موجود است؛ توحید ما توحید مسخ شده است، نبوت ما نبوت مسخ شده است، ولایت و امامت ما مسخ شده است، اعتقاد به قیامت ما كم و بیش همین طور. تمام دستورهای اصولی اسلام در فكر ما تغییر شكل داده.

در دین صبر هست، زهد هست، تقوا هست، توكل هست. تمام اینها بدون استثناء به صورت مسخ شده در ذهن ما موجود است. شاید همان اندازه كه تا به حال در این جلسات بحث شده است این مطلب را تا اندازه ای روشن كند. مثلاً راجع به تقوا بحث شده است. اگر مطالعه كرده باشید شاید بتواند آن جزوه ها به شما ثابت بكند كه تا به حال تقوا به یك صورت مسخ شده ای در ذهن ما بود. هر موضوعی كه بحث شده همه این گونه است، كه می فهماند اسلام معكوس شده است. مَثَلی آورده اند كه یك عده دهاتی از ده خودشان رفتند توی شهر. به عمرشان شهر را ندیده بودند. یك وقت از دور یك نوع درختهای مخصوصی نظرشان را جلب كرد. آمدند دیدند درختهای عجیبی است، نه شاخه دارد و نه برگ ولی درخت است. مناره های مسجد بود، خیال كردند درخت است. تعجب كردند كه این درختها چه نوع درختی است كه ما تا به حال ندیده ایم! شهریها چه خوب انواع درختها را می شناسند. آمدند پرسیدند اسم این درختها چیست؟ بعضی از شهریهای زیرك هم فهمیدند اینها دهاتی هستند، آنها را دست انداختند گفتند اینها درختهایی است كه در دهات پیدا نمی شود. پرسیدند كه اصل اینها كه به عمل می آورید چیست؟ گفتند اینها تخم مخصوص دارد، ما می كاریم در می آید. گفتند ممكن است از این تخمها به ما بدهید؟ گفتند بله. یك مقدار تخم هویج به این بیچاره ها دادند. اینها رفتند همه كاشتند. تا آن وقت تخم هویج نكاشته بودند. بعد از مدتی دیدند در نیامد. هرچه منتظر شدند و آب دادند درنیامد. گفتند چطور شده است؟ چه جور تخمی بود؟ وقتی كندند دیدند به شكل مناره است اما از آن طرفی به زمین فرو رفته است. گفتند معلوم می شود ما عوضی كاشتیم. داستان مسلمانی ما هم همان داستان مناره كاشتن آن روستاییان است. در مسئله ی ولایت و امامت، طرز فكر ما به صورت عجیب و معكوس درآمده است. آیا این عجیب نیست كه ما مقتدایانی مثل اهل بیت پیغمبر داشته باشیم، علی ابن ابی طالب داشته باشیم، حسن بن علی داشته باشیم، حسین بن علی داشته باشیم، زین العابدین داشته باشیم و همچنین سایر ائمه علیهم السلام، آنگاه به جای اینكه وجود این پیشوایان محرّك و مشوّق ما باشد به عمل، وسیله ی تخدیر ما و تنبلی ما و گریز ما از عمل شده است؟ ! تشیع و دوستی اهل بیت پیغمبر را وسیله قرار دادیم برای اینكه از زیر بار اسلام بیرون بیاییم. حالا ببینید این فكر چقدر مسخ شده است! این حقیقت عالی به شكل منكوس در فكر ما وارد شده، در ما نتیجه ی معكوس داده، وسیله ی تنبلی شده، وسیله ی هیچ كار نكردن با انتظار اینكه همه ی كارها را مولی كرده، در قیامت هم مولی می كند. این داستان را از تاریخ صدر اسلام برایتان نقل می كنم، ببینید چگونه است.