صفوان در محضر امام صادق نشسته بود. ناگهان مردی از اهل مكه وارد مجلس شد و گرفتاریی كه برایش پیش آمده بود شرح داد. معلوم شد موضوع كرایه ای در كار است و كار به اشكال و بن بست كشیده است. امام به صفوان دستور داد:

«فورا حركت كن و برادر ایمانی خودت را در كارش مدد كن. » .

صفوان حركت كرد و رفت و پس از توفیق در اصلاح كار و حل اشكال مراجعت كرد. امام سؤال كرد: «چطور شد؟ » .

- خداوند اصلاح كرد.

- بدان كه همین كار به ظاهر كوچك كه حاجتی از كسی برآوردی و وقت كمی از تو گرفت، از هفت شوط طواف دور كعبه محبوبتر و فاضلتر است.

بعد امام صادق به گفته ی خود چنین ادامه داد:

«مردی گرفتاری داشت و آمد حضور امام حسن و از آن حضرت استمداد كرد.

امام حسن بلافاصله كفشها را پوشیده و راه افتاد. در بین راه به حسین بن علی رسیدند درحالی كه مشغول نماز بود. امام حسن به آن مرد گفت:

«تو چطور از حسین غفلت كردی و پیش او نرفتی؟ » گفت:

«من اول خواستم پیش او بروم و از او در كارم كمك بخواهم، ولی چون گفتندایشان اعتكاف كرده اند و معذورند، خدمتشان نرفتم. » .

امام حسن فرمود: «اما اگر توفیقِ برآوردن حاجتِ تو برایش دست داده بود، از یك ماه اعتكاف برایش بهتر بود. » [1]

---