یكی از نكات برجسته ی سیره و زندگی رسول اكرم تقدم عقیده بر جان و مال و آب و خاك است كه منتهی به هجرت شد [1]. .

این یك درس بزرگی است برای مسلمین كه اگر شرایط فعالیت را در محلی مساعد ندیدند و در محل دیگری مساعدتر دیدند، به آنجا بروند و از آنجا به تبلیغ و فعالیت بپردازند. هجرت به حبشه و هجرت به مدینه هر دو از این قبیل بود، صرفاً جنبه ی فرار از مردم و به گوشه ای پناه بردن نبود بلكه «فرّوا الی اللّه» بود، ملك خدای وسیع است: ان ارضی واسعة. در حقیقت رسول اكرم به سبب هجرت و تمركز در مدینه نه تنها از مكه صرف نظر نكرد- و به او وعده داده شد: ان الذی فرض علیك القر ان لرادّك الی معاد، مكه نهایت احترام پیش او داشت، در وقت بیرون رفتن از مكه نگاهی به آنجا كرد و جمله های آرزومندی خود را اظهار داشت- بلكه در مدینه یك مكه ی آزاد تشكیل داد و در مدینه بود كه كعبه را در عین اینكه هنوز بتخانه بود قبله ی مسلمین قرار داد. آیه ی قرآن هم كه می فرماید: فلنولّینك قبلة ترضیهاعلاقه ی او را به كعبه و «اول بیت وضع للناس» و خانه ای [كه ] به دست ابراهیم و اسماعیل برای عبادت خدا بنا شد می رساند. .

هجرت یكی از نكات اجتماعی برجسته ی «سیره ی» رسول اكرم است.

---