1. در نشریه ی سالانه ی مكتب تشیع، سال 2 مصاحبه ی آقای طباطبایی و مسیو كربن (ص 184) می گوید: حدیث «من عرف نفسه فقد عرف ربه» را شیعه و سنی از رسول اكرم نقل كرده اند. درسفینة البحار، ماده ی نفس، از جلد 14بحار، صفحه ی 415 نقل می كند، رجوع شود. ایضاً رجوع شود بهسفینة البحار، ماده ی عرف. .

آقای طباطبایی ازغرر و دررآمُدی نقل می كند: معرفة النفس انفع المعارف، ایضاً: من عرف نفسه تجرد، ایضاً: من عرف نفسه فقد انتهی الی كل معرفة و علم. .

2. در دفتر مبدأ و معاد، نمره. . . مجموعاً چهار راه برای طریق بودن معرفة النفس برای معرفة اللّه ذكر كردیم غیر از آنچه از آقای طباطبایی نقل كردیم. .

اول از راه اینكه بدن و هیكل موجودی است سیّال و جاری و غیر ثابت، و ملاك شخصیت و ثبات و حافظ نظام بدن و مدبّر امر او و مقسّم امر او یعنی چیزی كه این نظام را اداره می كند و غذا می رساند و حاجت او را رفع می كند، نفس و قوه ی حیاتی است. هراكلیت عالم را به رودخانه تشبیه كرده و می گوید: هیچ كس دوبار در یك رودخانه غسل نمی كند. در زمان شیخ مسئله ی مشخِص بودن زمان مطرح بوده و بهمنیار زمان را مشخص می دانسته و شیخ بر او نقض كرده است.

ممكن است شیخ منكر مشخص بودن زمان به طور كلی بوده است و ممكن است منكر مشخص بودن زمان نسبت به نفس بوده باشد. بدن دائماً در تغییر و تبدیل است، تحلیل می رود و بدل مایتحلّل می رسد و در عین حال دو چیز باقی است: یكی قالب و اندام و دیگری شخصیت یعنی «من» . .

مولوی دردیوان شمسمی گوید: ایضاً مولوی می گوید: 3. رجوع شود به جلد 6المیزان، صفحه ی 191. . . بحثهای نه گانه ای درباره ی نفس دارد. .