در سوره ی اعراف، آیه ی 172 و 173: و اذ اخذ ربّك من بنی آدم من ظهورهم ذریّتهم و اشهدهم علی أنفسهم الست بربّكم قالوا بلی شهدنا أن تقولوا یوم القیمة إنا كنّا عن هذا غافلین. او تقولوا إنما اشرك اباؤنا من قبل و كنّا ذریّة من بعدهم افتهلكنا بما فعل المبطلون. روح این آیه این است كه در فطرتِ همه ی مردم توحید قرار داده شده و بنابراین نمی توانند مردمی بگویند ما اساساً غافل و بی خبر بودیم و یا آنكه نسلهای گذشته چنین بوده و ما از كودكی آن طورتربیت شده بودیم و بر تقلید پدران باقی ماندیم (بقاء بر تقلید پدران) ، زیرا این عادتها در برابر چراغی روشن و نیرویی فعال و معترض و منتقد و كاوشگر و ناراضی قرار دارد و باید به او پاسخ كافی و منطقی داده شود (رجوع شود به تفسیر المیزان جلد 8، تفسیر این آیه و تفسیرهای دیگر) .