1. جنبه ی فردی و نه اجتماعی، ناظر به سعادت و رستگاری فرد، حتی الامكان استقلال رستگاری و سعادت فرد از رستگاری و سعادت اجتماع است. 2. روح فلسفه ی رواقی عبارت است از نیرومندی اراده ولی نه از هر جهت، مثلاً در تهاجم به دشمن یا در مبارزه با نفس امّاره به طور مطلق، بلكه در عكس العمل تساهل نسبت به مؤثرات ناگوارخارجی، و ظاهراً شامل مؤثرات گوارا نمی شود. 3. از نظر اپیكتیتوس رواقی، انسان اگر خود را از واقع شدن تحت تأثیر مؤثرات خارجی رها سازد (با نیرومندی اراده) به پیشرفت و آزادی و اختیار و بلامعارض بودن و استقلال و ثبات قدم و سازگاری با طبیعت می رسد. 4. بستگی خیر و شر به اراده ی انسان. 5. آزادی در این مكتب. 6. تمرین و ممارست تساهل. 7. مسئله ی قدرت اراده و بی عاطفه بودن. 8. مسئله ی انحصار فضیلت در نیرومندی اراده، آنهم اراده ی تدافعی.