اللمع ص 427:
و قال سفیان
[1]: مجال قلوب العارفین بروضة سماویة من دونها
حجب الرب معسكرها فیها و مجنی ثمارها بنعیم روح الانس
باللّه من القرب.
از این جمله پیداست كه در حدود نیمه ی قرن دوم این كلمه
مصطلح بوده است. راجع به كلمه ی صوفی، رجوع شود به اللمع
صفحات 40. . . و رساله ی قشیریه ص 138.
ایضاً تاریخ تصوف دكتر غنی، صفحات 37- 44.