زن روز، شماره ی 71، ص 42، مقاله ی زن جنس برتر، اعتراف
می كند كه زن از مرد احساساتی تر است ولی می خواهد بگوید این
نتیجه ی قوّت زن و ضعف مرد است؛ مرد از ترس این كه تحقیر نشود
خود را كنترل می كند، و بالاخره خاصیت كنترل در مرد و ابراز در زن
را نتیجه ی تعلیم و تلقین می داند. می گوید:
دختران یاد گرفته اند كه اگر گریه كنند كاملاً امری صحیح است
ولی هرگز نباید عصبانی شوند. برعكس به پسران آموخته اند
كه خلاف مردانگی است كه گریه كنند، بلكه باید احساسات
خویش را به طریق دیگری نشان دهند. بدین ترتیب دختران
نمی توانند احساسات خویش را در طرق خشونت بار مثلاً
جنگ و دعوا عرضه دارند، در حالی كه پسران می توانند و این
كار را هم می كنند.
در صفحه ی 43 می گوید:
آمار و مدارك موجود در پرورشگاهها و مدارس و كودكستانها
نشان می دهد كه پسران «متعدی تر» و غوغاگرتر از دخترانند.
دشوار است كه بدانیم این كیفیت «تهاجمی» پسران مولود
عاملی طبیعی و ذاتی است و یا زاییده ی شرایطی است كه پسران
در سنین اولیه ی خویش از آن برخوردارند.