در شماره ی 68 زن روز، ص 58، نقل از كتاب زن جنس برتر اشلی مونتاگو می گوید: ماكس فوتك آلمانی كتابی دارد تحت عنوان این كه: آیا زن انسان است؟ و تا به آنجا پیش رفته كه می گوید: زنان به خاطر مغز كوچكشان در حكم «حلقه ی مفقوده ای» بین انسان و حیوان هستند و بایستی عنوان «نیمه انسان» را به آنها داد. در شماره ی 75، ص 46، مقاله ی زن جنس برتر می گوید: ارباب كلیسا در روزگار قدیم می گفتند: هر زنی از این كه زن است باید شرمسار باشد. در شماره ی 88 می گوید: در قرون وسطی می گفتند: زن آخرین حیوانی است كه مرد او را اهلی كرده است. ویل دورانت در لذات فلسفه صفحه ی 156 می گوید: به عقیده ی ارسطو طبیعت آنجا كه از آفریدن مرد ناتوان است زن را می آفریند. زنان و بندگان از روی طبیعت محكوم به اسارت هستند و به هیچ وجه سزاوار شركت در كارهای عمومی نیستند. در ص 157 می گوید: كیست كه سالش از چهل بگذرد و از كتاب اتو واینبنگر كه در آن كوشیده است بی روح بودن زنان را ثابت كند نامی نبرد؟ ص 157: شوپنهاور: این زن ناقص الخلقه ی تنگ شانه ی پهن كفل كوتاه پا. ص 157: نیچه: پیش زنان می روی، تازیانه را به یاد داشته باش. ص 166: هكسلی: فضیلت زنان جزء شاعرانه ترین خیالات مردان است.