پس خود تفكر عبادت است. بنابراین ما سه نوع عبادت خواهیم داشت: عبادت بدنی مثل نماز خواندن، روزه گرفتن؛ عبادت مالی مثل زكات دادن، خمس دادن و به طور كلی انفاقات؛ و عبادت فكری (عبادت صرفا روحی) كه نامش تفكر است، و تفكر افضل انواع عبادات است. اینكه می گویند: تَفَكُّرُ ساعَةٍ خَیْرٌ مِنْ عِبادَةِ سَنَةٍیا سِتّینَ سَنَةً یا سَبْعینَ سَنَةً، معلوم می شود كه ارزش تفكر، از آن عبادتهای دیگر خیلی بیشتر است؛ یك ساعتِ این ممكن است برابر باشد با شصت سال عبادت بدنیِ بدون تفكر. و نباید سوء تفاهم بشود كه مقصود جانشین سازی است كه آن عبادت را رها كنید و به این بچسبید، مقصود این نیست. هركدام در جای خود لازم و ضروری است. مقصود بیان ضرورت این امر است. حال، تفكر در چه؟ البته ما تفكر را محدود نمی كنیم. انواع تفكر داریم كه باز در خود متون اسلامی به خصوصیت این تفكرها توجه شده است.