مسئله موسیقی و غنا مسئله مهمی است، اگرچه غنا حدودش روشن نیست. غنا ضرب المثل مسائلی است كه فقها و اصولیین به عنوان موضوعات مجمل (یعنی موضوعاتی كه حدودش مفهوم و مشخص نیست) به كار می برند. می گویند در مواردی اصل برائت جانشین می شود، مثلاً در مورد فقدان نص، اجمال نص، تعارض نصّین و شبهه موضوعی، و وقتی می خواهند مثال به اجمال نص بزنند همین غنا را ذكر می كنند. ولی البته قدر مسلّمی در غنا هست و آن این است كه آوازهایی كه موجب خفّت عقل می شود، یعنی شهوات را آنچنان تهییج می كند كه عقل به طور موقت از حكومت ساقط می شود و همان خاصیتی را دارد كه شراب یا قمار داراست [غنا محسوب می گردد. ] تعبیر «خفّت عقل» هم تعبیر فقها و از جمله شیخ انصاری است. آنچه مسلّم است این است كه اسلام خواسته است از عقل انسان حفاظت و حراست كند، و عمل هم نشان داده كه مطلب از همین قبیل است. چندی پیش در روزنامه در مورد زن و شوهری نوشته بود كه كارشان به طلاق و محكمه كشیده است. شوهر می خواست زن خود را طلاق دهد به این دلیل كه می گفت زن من با وجود اینكه عهد كرده بود كه هیچ وقت در مجالس در حضور مردان بیگانه نرقصد، مع ذلك در یك عروسی رقصیده. زن گفته او را تصدیق و اضافه كرده بود كه چون خوب رقص می داند، وقتی در آن مجلس آهنگی نواختند آنچنان تحت تأثیر قرار گرفته كه بی اختیار برخاسته و شروع به رقص كرده است.