دو جمله خوب از بوعلی سینا در این زمینه هست كه هردو در كتاب [اشارات ] است. یكی اینكه: مَنْ تَعَوَّدَ اَنْ یُصَدِّقَ بِغَیْرِ دَلیلٍ فَقَدِ انْخَلَعَ مِنْ كَسْوَةِ الاِْنْسانِیَّةِ. هركس كه عادت كرده حرف را بدون دلیل قبول كند، او از لباس آدمی بیرون رفته؛ یعنی آدم حرف را بدون دلیل نمی پذیرد. نقطه مقابلش: كسانی كه عادت دارند هرچیزی را بی دلیل انكار كنند؛ این هم بد است. می گوید: كُلُّ ما قَرَعَ سَمْعَكَ مِنَ الْعَجائِبِ فَذَرْهُ فی بُقْعَةِ الاِْمْكانِ ما لَمْ یَذُدْكَ عَنْهُ قائِمُ الْبُرْهانِ. اگر یك چیز عجیبی شنیدی، مادامی كه دلیلی بر امكان یا عدم امكانش نداری رد نكن و قبول هم نكن، بگو ممكن است باشد. انسان واقعی آن است كه قبول و ردش بر معیار دلیل باشد و هرجا كه دلیل نبود «لاادری» و «نمی دانم» بگوید.