در
کتابخانه
بازدید : 882381تاریخ درج : 1391/03/21
Skip Navigation Links.
شناسه کتاب
Expand <span class="HFormat">بخش اوّل: بحثهای ایرادشده در جمع دبیران تعلیمات دینی</span>بخش اوّل: بحثهای ایرادشده در جمع دبیران تعلیمات دینی
Collapse <span class="HFormat">بخش دوّم: بحثهای انجمن اسلامی پزشكان</span>بخش دوّم: بحثهای انجمن اسلامی پزشكان
Expand پرورش جسم و پرورش استعداد عقلانی پرورش جسم و پرورش استعداد عقلانی
Expand تاریخچه «تعقل از نظر مسلمین» تاریخچه «تعقل از نظر مسلمین»
Expand عوامل تربیت (1) : تقویت اراده- عبادت عوامل تربیت (1) : تقویت اراده- عبادت
Expand عوامل تربیت (2) : محبت، تقویت حس حقیقت جویی، مراقبه و محاسبه عوامل تربیت (2) : محبت، تقویت حس حقیقت جویی، مراقبه و محاسبه
Collapse عوامل تربیت (3) : تفكر، محبت اولیاء، ازدواج، جهادعوامل تربیت (3) : تفكر، محبت اولیاء، ازدواج، جهاد
Expand عوامل تربیت (4) : كارعوامل تربیت (4) : كار
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
پدیدآورنده : استاد شهید مرتضی مطهری
 
یكی دیگر از عواملی كه برای اصلاح و تربیت به آن توجه شده است، معاشرت با صالحان و نیكان است.
ما در متون اسلامی بابی داریم تحت عنوان «مجالست و تأثیر مجالست» هم در جهت مثبت و هم در جهت منفی، كه مجالست صالحان آثار نیكِ فوق العاده دارد و مجالست بدان آثار سوء فوق العاده دارد، و این یك امری است كه اجتناب ناپذیر است؛ یعنی انسان هرچه بخواهد به اصطلاح درِ دل خودش را ببندد و وقتی كه می خواهد با كسی معاشرت كند خودش را آنچنان ضبط كند كه از او اثری نگیرد، باز كم و بیش اثر می پذیرد. پیغمبر اكرم فرمود:
اَلْمَرْءُ عَلی دینِ خَلیلِهِ [1].
هركسی به دین دوستش است.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج22، ص: 934
مقصود این است كه شما اگر كسی را دوست و خلیل بگیرید، با كسی دوست بشوید، دین او را هم پذیرفته اید.
در نهج البلاغه تعبیری است به این صورت:
مُجالَسَةُ اَهْلِ الْهَوی مَنْساةٌ لِلاْیمانِ [2].
نشست و برخاست كردن با مردم هواپرست و غافل از خدا، فراموشیِ ایمان است.
اگر «مَنساة» مصدر میمی باشد، مَنساةٌ لِلاْیمان می شود فراموشی ایمان، و اگر اسم مكان باشد- كه بیشتر در این مورد اطلاق می شود- تعبیر، جالبتر می شود:

فراموشخانه ایمان، فراموشگاه ایمان [3].
ایشان می فرمایند: همنشینی با هواپرستان فراموشخانه ایمان است، یعنی انسان آنجا كه برود اصلاً ایمان را فراموش می كند.
در یكی از آیات قرآن، در سوره طه و ظاهراً خطاب به موسی بن عمران می فرماید:
فَلا یَصُدَّنَّكَ عَنْها مَنْ لا یُؤْمِنُ بِها وَ اِتَّبَعَ هَواهُ فَتَرْدی [4].
به موسی بعد از پیغمبری هشدار می دهد كه: مردم بی ایمان مانع تو نشوند. این مانعیت غیر از مانعیت زوری و جبری است كه مثلاً فرعون به زور نگذارد تو كارت را بكنی، چون دنبالش دارد: وَ اِتَّبَعَ هَواهُ فَتَرْدی . ای موسی! بی ایمان ها تو را از راه بدر نكنند كه تو هم دنبال هوا بروی و هلاك بشوی.
از این آیه استنباط كرده اند كه هشداری به موسی داده اند كه خلاصه مواظب و
مجموعه آثار شهید مطهری . ج22، ص: 935
مراقب تأثیر سوء آدمهای بد باش. البته معنایش این نیست كه از آدمهای بد كناره بگیر (پس چه كسی را دعوت كند؟ ! ) بلكه توجه دادن به آثار بد معاشرت با آدمهای بد است.
بنابراین، انسان در معاشرت [باید انتخاب داشته باشد. ] این معاشرت اخلاقی غیر از معاشرت معلم با متعلم و معاشرت مربی با زیردست خودش است؛ مقصود انیس گرفتن است. هركسی در دنیا رفیق دارد، رفیقی كه با او انس دارد و معاشر است، و باید هم انسان رفیق داشته باشد. انسان برای تربیت و اخلاق خودش، در معاشر و انیس و رفیق هم باید انتخاب داشته باشد.

[1] - . كافی، ج /2ص 375
[2] - . نهج البلاغه فیض الاسلام، خطبه 85
[3] - . در عصر ما «فراموشخانه» مصطلح بود كه آن مردك میرزا ملكم خان درست كرده بود. البته این یك حقه بازی بوده كه می رفتند آنجا، چیزهایی به آنها می گفتند، وقتی بیرون می آمدند چیزی بروز نمی دادند. اسمش را گذاشته بودند «فراموشخانه» .
[4] - . طه/16
کليه حقوق برای پايگاه شهید مطهری محفوظ است