زیارت امین اللّه را آقایان حتما خوانده اند. در میان زیاراتی كه ما برای ائمه داریم، شاید- و بعید هم نیست- معتبرترین زیارات باشد، هم از نظر سند (یعنی به اصطلاح خیلی پدر و مادردار است و سند قطعی دارد كه به ائمه می رسد و چیزی نیست كه مثلاً بگویید در یك كتابی نوشته شده) و هم از نظر مضمون كه از این نظر هم جزء عالیترین زیارات است و شاید عالیترین زیارات باشد. زیارت كوتاهی است. در كتاب مفاتیح و غیره جزء زیارات امیرالمؤمنین نقل شده و جزء زیارات مطلقه است؛ یعنی زیارت مخصوصه نیست كه مربوط به یك روز معین یا ایام خاص باشد، در هر وقت می شود امیرالمؤمنین را با آن زیارت كرد و از مختصات امیرالمؤمنین هم نیست، هر امامی را با این زیارت می توان زیارت كرد با این تفاوت كه آن یك كلمه «السّلام علیك یا امیرالمؤمنین» در زیارت غیر امیرالمؤمنین برداشته می شود [و بجای آن، عبارت مناسب گذاشته می شود. ] بعد از آن چند جمله مختصر كه سلام و اظهار ارادت به امام و شهادت به این است كه من شهادت می دهم كه تو در راه خدا آن جهادی را كه شایسته و لازم بوده انجام دادی و خلاصه من گواهی می دهم كه تو وظیفه خودت را آنچنان كه باید انجام دادی، سیزده جمله دارد كه این سیزده جمله دعاست؛ یعنی بعد از اینكه امام را زیارت می كنیم، در حضور و در مشهد امام از خدای متعال این چیزها را می خواهیم. شاهد من، دو جمله آن است. می خوانیم: فَاجْعَلْ نَفْسی مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ، راضِیَةً بِقَضائِكَ، مولَعَةً بِذِكْرِكَ وَ دُعائِكَ، مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ اَوْلِیائِكَ، مَحْبوبَةً فی اَرْضِكَ وَ سَمائِكَ، صابِرَةً عَلی نُزولِ بَلائِكَ، شاكِرَةً لِفَواضِلِ نَعْمائِكَ، ذاكِرَةً لِسَوابِغِ آلائِكَ، مُشتاقَةً اِلی فَرْحَةِ لِقائِكَ، مُتَزَوِّدَةً التَّقْوی لِیَوْمِ جَزائِكَ، مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ اَوْلِیائِكَ، مُفارِقَةً لاَِخْلاقِ اَعْدائِكَ، مَشْغولَةً عَنِ الدُّنْیا بِحَمْدِكَ وَ ثَنائِكَ. جزء این سیزده جمله، این دو جمله است راجع به محبت: خدایا من می خواهم هم محبّ باشم هم محبوب؛ هم دوست بدارم، هم مرا دوست بدارند. اما چه كسی را دوست بدارم؟ مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ اَوْلِیائِكَ دوستدار آن برگزیدگانِ از اولیای تو باشم، خُلَّص اولیای تو. محبت خُلَّص اولیاست كه مثل مغناطیس، انسان را می كِشد. این غیر از مسئله تفكر و محاسبه النفس است. اینها یك كارهای فكری است و البته لازم هم هست [اما تأثیر محبت اولیاء به مراتب بیشتر است. ] در كتاب جاذبه و دافعه علی علیه السلام- كه من در این زمینه آنجا زیاد بحث كرده ام- این تشبیه را ذكر نموده ام [كه تفاوت این دو روش ] مثل این است كه ما مقداری براده آهن داشته باشیم كه مثلاً با خاك قاطی باشد؛ یك وقت هست كه می خواهیم این ذرات را یك یك با دست خودمان از میان خاك جمع كنیم و یك وقت هست كه یك مغناطیس قوی به دست می گیریم، آن را می چرخانیم، همه را به سوی خودش می كشد. اگر انسان بخواهد فقط با تكیه به تفكر و تذكر و محاسبه النفس و مراقبه و غیره، اخلاق سوء را یك یك با سر انگشت فكر و حساب از خود بزداید و خود را اصلاح نماید، البته عملی است اما مثل همان است كه انسان بخواهد براده های آهن را یك یك جمع كند. ولی اگر انسان این توفیق را پیدا كند كه كاملی پیدا بشود و او شیفته آن كامل گردد، می بیند كاری كه او در ظرف چند سال انجام می داد، این در ظرف یك روز انجام می دهد. مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ اَوْلِیائِكَ دوستدار خُلَّص اولیای تو باشم (صفوة همان برگزیده است) ، دوستدار برگزیدگانِ از اولیای تو باشم. مَحْبوبَةً فی اَرْضِكَ وَ سَمائِكَ خودم نیز، هم در زمین محبوب باشم و هم در آسمان؛ در زمین محبوب باشم [به اینكه ] مردم مرا دوست داشته باشند.