اسلام «تن پروری» به معنی «نفس پروری» و شهوت پرستی را شدیدا محكوم كرده است، امّا پرورش بدن به معنی مراقبت و حفظ سلامت و بهداشت را از واجبات شمرده است و هر نوع عملی را كه برای بدن زیانبخش باشد حرام شمرده است.

اسلام آنجا كه یك امر واجب (مانند روزه) احیانا برای بدن مضر تشخیص داده شود تكلیف آن را ساقط می كند، بلكه چنین روزه ای را حرام می داند. هر اعتیادی كه برای بدن مضر باشد از نظر اسلام حرام است. آداب و سنن بسیاری در اسلام به خاطر بهداشت و سلامت بدن وضع شده است.

ممكن است افرادی میان «پرورش بدن» كه امری بهداشتی است و «تن پروری» به معنی نفس پروری كه امری اخلاقی است فرق نگذارند و خیال كنند اسلام كه با تن پروری مخالف است با بهداشت بدن مخالف است، پس لاقیدی در حفظ سلامت و بلكه كارهایی كه مضر به بهداشت و سلامت بدن است از نظر اسلام كار اخلاقی است. و این اشتباهی فاحش و خطرناك است. تقویت و سلامت بدن و بهداشت آن كجا و تن آسانی و تن پروری كجا؟ نفس پروری و شهوت پرستی كه در اسلام محكوم است، همان طوری كه بر ضدّ روح پروری است و موجب بیماری روح و روان می گردد، بر ضدّ بهداشت و پرورش صحیح جسم نیز هست و منجر به بیماری جسمی می گردد، زیرا نفس پروری و شهوت پرستی منجر به افراطكاری ها می شود و افراطكاری ها منشأ اختلالات اساسی در جهازات بدنی.