بدیهی است كه انسان در عین آزادی برای ساختن اندامهای روانی خویش و تبدیل محیط طبیعی به صورت مطلوب خود و ساختن آینده ی خویش آنچنان كه خود می خواهد، محدودیّتهای فراوانی دارد و آزادی اش آزادی نسبی است، یعنی آزادی در داخل یك دایره ی محدود است، در داخل همین دایره ی محدود است كه [هم ] می تواند آینده ی سعادت بخش برای خود انتخاب كند و هم آینده ی شقاوت آلود.