از جمله حرفهایی كه مستشرق یهودی معروف به نام گلدزیهر و عده ای از مستشرقهای مسیحی به
خیال خودشان علیه اسلام و پیغمبر اسلام پیدا كرده اند این است كه پیغمبر اسلام در مكه هیچ
سخنی از جهاد نیاورده است، تا آمد به مدینه. در مدینه برای اولین بار سخن جهاد را به میان آورد.
آنهم باز در ابتدای مدینه لحن آیات جهاد یك لحن ملایمی است، بعد هر چه كه به آخر می رسد
این لحن خشن تر می شود. در این زمینه سخنانِ خوب زیاد است. اتفاقا الآن چیزی كه در دست
نگارش دارم همین موضوع است. ان شاء اللّه وقتی كه منتشر شود به تفصیل خواهید خواند. اجمالاً
این مطلب را خدمتتان عرض می كنم.
اینها مطلب را به این صورت ذكر كرده اند، گفته اند: پیغمبر اسلام تا در مكه بود چهره مسیح به
خودش گرفته بود. اگر از آنها بپرسیم چهره مسیح كدام چهره است، می گویند: چهره محبت، چهره
شفقت، چهره نرمش كه جز از محبت از چیزی سخن نمی گفت. مقصودشان این است كه همین طور
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 231
كه در تعلیمات مسیح (لااقل تعلیماتی كه اینها به نام مسیح گفته اند) آمده است كه اگر كسی به طرف
راست صورتت سیلی زد فورا طرف چپ صورتت را بیاور، اگر كسی مثلاً جبّه ات را از تو گرفت
پیراهنت را هم خودت در بیاور تحویلش بده، و در قاموس مسیح جز محبت نسبت به همه مردم
- چه دوست و چه دشمن- چیزی نبود، پیغمبر اسلام هم تا در مكه بود در چهره مسیح بود یعنی
اصلاً درباره هیچ چیزی جز محبت نمی اندیشید؛ وقتی كه به مدینه آمد یكمرتبه تغییر موضع داد،
مانند یك صاحب قدرت، یك فرد مقتدر و یك صاحب حكومت عمل كرد و بكلی چهره خودش
را نسبت به آنچه كه در مكه بود تغییر داد.