این پیشامد براى همه ملت ما ناگوار بود و یك اشخاصى كه براى خدمت خودشان را حاضر كرده بودند و خدمتگزار این كشور بودند، اشخاصى بودند كه آن قدرى كه من از آنها مى‏شناسم از ابرار  بوده‏اند، از اشخاص متعهد بوده‏اند كه در رأس آنها مرحوم شهید بهشتى است. ایشان را من بیست سال بیشتر مى‏شناختم. مراتب فضل ایشان و مراتب تفكر ایشان و مراتب تعهد ایشان بر من معلوم بود. و آنچه كه من راجع به ایشان متأثر هستم، شهادت ایشان در مقابل او ناچیز است و آن مظلومیت ایشان در این كشور بود. مخالفین انقلاب، افرادى [را] كه بیشتر متعهدند، مؤثرتر در انقلاب‏اند، آنها را بیشتر مورد هدف قرار داده‏اند. ایشان مورد هدف اجانب و وابستگان به آنها در طول زندگى بود. تهمتها؛ تهمتهاى ناگوار به ایشان مى‏زدند! از آقاى بهشتى اینها مى‏خواستند موجود ستمكار دیكتاتور معرفى كنند، در صورتى كه من بیش از بیست سال ایشان را مى‏شناختم و بر خلاف آنچه این بى‏انصافها در سرتاسر كشور تبلیغ كردند و «مرگ بر بهشتى» گفتند، من‏او را یك فرد متعهد، مجتهد، متعهد، متدین، علاقه‏مند به ملت، علاقه‏مند به اسلام و به درد بخور براى جامعه خودمان مى‏دانستم.[1]