هنوز غروب 22 بهمن نشده بود كه رادیو و تلویزیون ایران به دست مردم تصرف شد و كمى بعد صادق قطب‏زاده ‏به عنوان اولین مسئول دولت انقلاب، در آنجا منصوب گردید.

امام از همان آغاز به برنامه‏هاى رادیو و تلویزیون توجه داشتند و بعضى از برنامه‏ها وموسیقى‏هاى تند را نمى‏پسندیدند و از آنها راضى نبودند.

موسیقى‏هاى حماسى، سرود و مانند اینها را قبول داشتند اما آنها در روزهاى اول گاهى موسیقى‏هاى مبتذل زمان شاه را نیز پخش مى‏كردند؛ از همان نوارهایى كه از قبل داشتند. همچنین امام انتظار داشتند تعبیرات و ادبیات خاصى را بشنوند مثلًا مایل بودند گویندگان رادیو و تلویزیون، بگویند انقلاب اسلامى، ولى آنها این كار را نمى‏كردند. ایشان، فرداى پیروزى انقلاب من و شهید مطهرى را خواستند و گفتند: نباید این جورى باشد؛ شما بروید وضع رادیو و تلویزیون را درست كنید.

من و شهید مطهرى بیرون آمدیم، در اطراف هم ترافیك فشرده‏اى بود. من رفتم تا ماشین خودم را از پارك بیرون بیاورم كه میسر نشد؛ سرانجام یك ماشین پیدا كردیم و دو نفرى به ساختمان جام جم رفتیم.

كسانى كه آنجا را گرفته و اداره مى‏كردند، ما را مى‏شناختند، به همین دلیل براى ورود به آنجا با مشكلى روبرو نشدیم. رفتیم و نظرات امام را گفتیم. افرادى كه در آنجا بودند به من گفتند شما یك سخنرانى براى مردم ایراد كنید و من داشتم فكر مى‏كردم كه چه بگویم كه آنها مرا به اتاق پخش مستقیم تلویزیونى بردند و گفتند شروع كن. من هم بدون آمادگى، صحبت كردن را شروع كردم. گویا بحث دو چهره از انسان‏ یعنى حالت شیطانى و حالت انسانى را مطرح ساختم. روز بعد در خیابان دیدم مردم مرا به همدیگر نشان مى‏دهند؛ قبل از آن چهره من كمتر شناخته شده بود.

این حساسیت امام نسبت به برنامه‏هاى رادیو و تلویزیون، چندین بار دیگر نیز مطرح شد كه هر بار با حضور جمع دوستان ما، مسأله به نوعى حل و فصل مى‏شد. از آن به بعد براى ما و خصوصاً براى دست اندركاران رادیو و تلویزیون، مشخص شد كه امام دقت نظر خاصى بر روى این رسانه دارند و برنامه‏هاى آن، با حساسيت بالايى مورد توجه ایشان است.

البته مشكلات مدیریتى این رسانه و اختلافات مربوط به شیوه اداره آن، بعد از حدود یكصد روز اعتصاب در بخشهاى مختلف و نیز سهم خواهى هر یك از گروههاى سیاسى، براى بهره بردارى از رادیو و تلویزیون و تفاوت نگاهها براى تهیه برنامه‏ها و مسائلى از این دست از جمله بحث‏هاى مهم روزها و حتى ماههاى آغازین پیروزى انقلاب بود.[1]