در روزگاری که کسی اجازه نداشت کتاب های مرحوم مطهری را بخواند و به آن توجه نمی کرد، آقای دکتر کتابهای ایشان را به دانشگاه می بردند و به شاگردانشان هدیه می دادند.....

*آقای دکتر در کتابخانه شان کتابی داشتند به اسم ”اشپراخن زبانها“ که حدود سه سال، آن را با آقای مطهری بررسی کردند. سیصد و چهل زبان در این کتاب بود. ظاهراً مرحوم مطهری نباید با زبان شناسی و واژه گزینی سروکار می داشتند و فقط باید دنبال عربی می رفتند، ولی نخیر! ایشان عاشق زبان فارسی بودند. سه سال از عمرشان را گذاشتند و کتاب آقای ویندو تو را با آقای دکتر حسابی خواندند....

*آقای دکتر یک صندلی را جداگانه سفارش داده بودند که شبیه هیچ یک از مبل های ما نیست. این صندلی، پانزده سانت بلندتر از بقیه صندلی هاست و مرحوم پدرم می فرمودند که متعلق به آقای مطهری است. آدم گاهی هزار جمله می گوید که ذره ای معنی از آن در نمی آید و گاهی هم یک صندلی درست می کند که صدها معنی دارد. این نشان دهنده چیزی است که ما حالا به کلی از یاد برده ایم. آقای دکتر با این کار می خواستند صراحتاً آقای مطهری را در جایگاهی بالاتر از دیگران بنشانند! ( بخشی از سخنان مهندس ایرج حسابی فرزند دکتر محمود حسابی)