از ویژگی های مرحوم میرزا مهدی آشتیانی ، این بود كه در محدوده جغرافیایی ایران و عراق و نیز در دایره كتاب و مدرسه ماندگار نشد و به سیر و سیاحت نیز پرداخت و از این رهگذر تجربههای فراوان به دست آورد.
وی پیش از سفر اول به نجف به بخارا رفت و یك سال در آنجا ماند و ضمن آشنایی با مردم و عالمان آن دیار، به تدریس پرداخت و دوبار به مصر سفر كرد.
هندوستان و نیز بسیاری از كشورهای اروپایی مانند فرانسه، ایتالیا، بلژیك و انگلستان را دید و در این جهانگردی با متفكران و فیلسوفان آن كشورها آشنا شد و بحثها و برخوردهای علمی و فكری داشت .[1]
[1] - خیابانی تبریزی، ملاعلی، علماءمعاصرین، تهران، مطبعه اسلامیه، 1366ق، صص 257-258.