حاج آقا مرتضی علاوه بر مقام بالای علمی ، ذوق شعری نیز داشت، نمونه ای از اشعارش كه متضمن فضیلت زیارت امام هشتم(ع) و التجاء به دربار آن امام همام است و در جمادی الثانی 1389 در مشهد مقدس سروده شده و در حرم مطهرقرائت گردید، چنین است:
در خصال آمد كه نور هشتمین
آفتاب آسمان علم و دین
لابس خلعت ز خلوتگاه دوست
آنكه راز علم الاسماء در اوست
مظهر اسماء خلاق مبین
جانشین ذات رب العالمین
گفت هركس كو بیاید سوی من
ترك كوی خود كند در كوی من
من به دیدارش روم دیگر سرا
وارهانم زائرم را از بلا
او اگر یك بار آید نزد من
من سه بار او را بیایم در محن
اندر آن هنگامه پر هیمنه
كه گهی از میسره گه میمنه
نامه های بندگان از خوب و بد
سوی صاحب نامه ها پران شود
و اندر آن معبر كه می باید عبور
از صراط و رفتن از ظلمت به نور
و اندر آن موقف كه وقت سنجش است
گاه سنجش غیر گاه بخشش است
اندر این هنگامه های پر خطر
كه نباشد عفو و بخشش در نظر
می دهم سرمایه ها از نور خود
از گران سرمایه موفور خود
تا كه میزان عمل سنگین شود
نامه ها چون بوستان رنگین شود
با همان سرمایه با اذن اله
راه را سازم برایش شاهراه
ای علی عالی ای نور خدا
ای كه باشی بر رضای حق رضا
من به دیدارت مكرر آمدم
لطفها باید بیابی دم بدم
هم به دنیا هم به عقبی بایدت
لطفهایی كه تو را می شایدت
در پناه خود همی گیری مرا
با جمیع دوستان واقربا
در دلم نور معارف افكنی
و از خرافات جهان دورم كنی
از تو خواهم ای ولی اتقیا
ای مهین سبط امیر الاوصیاء
وقت مردن كلبه ام روشن كنی
از قدومت گلخنم گلشن كنی
روی مهر تو بهشت است ای رضا
بلكه باشد از بهشت، اكبر، رضا[i]
[i] - كوثر: مهر 1377، شماره 19