یكى از شاگردان مكتب اخلاقى و عرفانىِ فرید عصر و عارف بى بدیل حاج سیّد میرزا على آقاى قاضى قدَّس اللهُ تُربتَه؛ مرحوم سیّد جلیل و عارف حاجّ سیّد هاشم موسوىّ حداد قدس سره است، كه از قدیمىترین و قدرتمندترین شاگردان وى در سیر و سلوك مىباشد.
با نگرش به حیات طیبه او چقدر خوب و روشن فرمایش مولى الموالى حضرت أمیر المؤمنین علیه السّلام جا و محلّ خود را نشان میدهد كه:
صَحِبُوا الدُّنْیَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الاعْلَى. أُولَئِكَ خُلَفَآءُ اللَهِ فِى أَرْضِهِ وَ الدُّعَاةُ إلَى دِینِهِ. ءَاهِ ءَاهِ، شَوْقًا إلَى رُؤْیَتِهِمْ!
«در دنیا و عالم طبیعت فقط با بدن هاى خاكى خود همنشینى و برخورد داشتند در حالیكه جان هاى آن ها به آسمان قدس و محلّ رفیع و عالى بسته بود. ایشانند فقط جانشینان خدا در روى زمینش و داعیان او به سوى دینش. آه آه، چقدر مشتاق دیدار و زیارتشان هستم».[i]
[i] . نقل با تصرف از: روح مجرد، ص: 11 تا ص: 16