1. حجة الاسلام حاج سید یحیی واعظ یزدی متوفای 1362هق

او در احمد آباد اردكان متولد گردید و در شهر یزد به تحصیل و تدریس پرداخت سپس به اصفهان رفت و از علمای اعلام، آقای سید مهدی درچه ای، شیخ اسدالله قمشه ای، میرزا جهانگیر خان قشقایی و آقا میرزا احمد مدرّس بهره مند گردید.

2. سید حسین باغِ گندمی .

از شاگردان برجسته آیت الله العظمی حاج سید محمد كاظم طباطبایی یزدی بود كه سالها در حوزه های علمی نجف اشرف و .. از محضر علما كسب فیض نمود و سپس به وطن خود یزد بازگشته به امر تدریس مشغول گردید.

3. سید احمد مدرس

سید احمد از مدرسین ماهر و معروف یزد بوده و حجةالاسلام ریحان یزدی نیز از شاگردان او محسوب می شود.

4. آیة الله حاج شیخ غلامرضا فقیه یزدی  1378 - 1295ه.ق

وی فرزند حاج ابراهیم یزدی ( كوچه بِیُكی) است كه در سال 1309ه.ق وارد حوزه علمیه مشهد گردید و بعد از تحصیل علوم ادبی و اندكی فقه و اصول و كلام همراه آقا سید حسن قوچانی معروف به آقا نجفی با پای پیاده و رنج فراوان از مشهد به یزد و سپس به اصفهان رفت.

او پس از پنج سال اقامت در اصفهان و تحمل زحمت و تنگدستی زیاد در سال 1319ه.ق عازم نجف شد و از محضر علمای بزرگواری چون حاج میرزا حسین فرزند حاج میرزا خلیل، و آیت الله آسید محمد كاظم یزدی، و آخوند ملامحمد كاظم خراسانی و آشیخ هادی محقق تهرانی و آشیخ محمدباقر شیرازی اصطهباناتی بهره مند شد، و به وطن خود یزد مراجعت و در آنجا مقیم گردید .

او، علاوه بر تدریس در حوزه علمیه، اهتمام زیاد، به امر تبلیغ و ارشاد مردم داشت . نفوذ كلام و نیكویی اخلاقش زبانزد خاص و عام بود. بسیاری از اهالی یزد معتقدند كه وی اهل كرامت بود .

آیةالله حاج شیخ غلامرضا از آیةالله حائری مؤسس حوزه علمیه قم و حاج میرزا سید علی مدرس لب خندقی اجازه اجتهاد داشت. با اینكه در آن زمان گاهی بیش از صد هزار تومان در سال از سهم مبارك امام (ع)به دستش می رسید هیچ از آنها استفاده نمی كرد و از راه هدایای ناچیزی كه مردم در پی تبلیغ و ارشاد به او می دادند، به زندگی ساده خویش ادامه می داد .

وی در روز جمعه ذیحجه ( 11تیر ) 1338در سن هشتاد و سه سالگی رحلت نمود و در مقبره ای كنار مزار امامزاده جعفر یزد به خاك سپرده شد.[1]