حجت الاسلام محمدجواد رودگر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، در گفت وگو با خبرنگار فارس، اظهار داشت: استاد مطهری مقوله «ولایت» را شأنی از شؤون امامت و ساحتی از ساحت های «رهبری» می داند و با دو بُعد امامت عقیدتی و فکری ولایت معنوی و باطنی مرتبط دانسته و آن را در امامت اجرایی و مدیریتی با هدف تحقّق عدالت اجتماعی معنا و تفسیر می کند.
وی افزود: البته "ولایت " به معنای عرفانی و حکمت ذوقی و شهودی نیز متصوّر است که باطن "نبوت " است و بدیهی است انسانِ به ولایت رسیده، در امر حکومت و سیاست نیز کامل تر و فراگیرتر و با صداقت و صراحت و حقیقت بیشتری عمل می کند، لیکن در این موضع، مقصود ما ولایت به معنای سیاسی و اجتماعی، تدبیر امور اجتماعی برای رساندن جامعه به سوی قله کمال و اوج انسانیت است و از جمله اندیشه های بنیادین شهید مطهری اندیشه "ولایت " در حوزه "حکومت " و "مدیریت اجتماعی " است.
وی با اشاره به اینکه استاد مطهری «ولایت» را به جای «وکالت» در اندیشه سیاسی خویش پذیرفته اند، گفت:به نظر استاد مطهری «حکمران به طور حتمی؛ یعنی کسی که متابعت مشروع دارد، نه کسی که به زور خود را تحمیل کرده است و آن کسی که متابعت مشروع دارد به دو گونه ممکن است: یکی به نحو ولایت و دیگر به نحو وکالت. آنچه در فقه مطرح است به عنوان ولایت حاکم مطرح است.» و در بخشی دیگر مسأله "حق شرعی " و حاکمیت اسلام بر مردم را مطرح و تفسیر می کند: «در حقیقت حق شرعی، ولایت شرعی معین مُهر ایدئولوژی زدن و حق عرفی همان حق حاکمیت ملی مردم است، که آنها باید فرد مورد تأیید رهبر را انتخاب کنند.»
استاد حوزه و دانشگاه در ادامه بیان داشت: استاد شهید مقام حاکم در اسلام را یک مقام قدسی و الهی می داند، لذا با نبود معصوم، با توجه به شرایط، باید حاکم جامعه جای او را بگیرد و امامت یا انتصابی مستقیم در امام معصوم است یا امامت طبق شرایط و وظایف که باز هم خدا تعیین کرده است و لذا نایب امام معصوم نیز به طور غیر مستقیم از ناحیه خداست و مقام او مقام مقدس و الهی است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به اهداف حکومت اسلامی گغت: استاد مطهری با استفاده از معارف قرآنی و آموزه های امام علی علیه السلام در نهج البلاغه، اهداف حکومت اسلامی را عبارت از این موارد می داند: بازگشت به اسلام راستین در چهره احیای تفکر دین و بازسازی اندیشه اسلامی، توسعه اقتصادی و اصلاح امور معیشتی مردم، اصلاح روابط اجتماعی و قانون گرایی.
وی در بخش دیگری سخنانش اظهار داشت: شهید مطهری مقام حاکم اسلامی را در عین قدسی و الهی بودن، انتقادپذیر شمرده و نقدبردار می دانند و نقدناپذیری مقامِ غیر معصوم را هم برای او و هم برای اسلام مضرّ می دانند و از نظر فلسفه اجتماعی اسلام، اعتقاد به خدا را مبنای حکومت مطلقه افراد نمی داند بلکه حاکم را در برابر مردم مسؤول می شمرد و حقوق متقابل برای آنها بین حاکم و جامعه قائل است و در پایان با گره زدن اخلاق و حکومت و حاکم اخلاقی می فرماید: "البته رهبر جامعه اسلامی باید ویژگی های خاصی داشته باشد؛ از جمله آنکه دارای رشد اخلاقی باشد. رشد اخلاقی هم به معنای رشد و بهره برداری از سرمایه های وجود خود است. آنکه رشد انسانی و اخلاقی را فاقد است، نمی تواند رهبر باشد. "و به همین دلیل در شرایط رهبری و قانونگذار، دو مقوله "اجتهاد " و "جامع الشرایط " بودن و به عبارت بهتر مجتهد جامع الشرایط بودن را مطرح نموده اند.
حجت الاسلام رودگر با تعریف رهبری افزود: استاد رهبری را عبارت از "بسیج کردن نیروی انسانها و بهره برداری صحیح از نیروهای انسانی " می داند، ضرورت آن را نیز از سه راه اثبات و تبیین می کند: بی توجهی انسانها به ذخایر و نیروهای نهفته درونی خود، عدم هدایت غریزی در انسان، در تمام رفتارها (ناتوان ترین موجودات از نظر هدایت غریزی انسان است)و حاکمیت قانون بر زندگی و رفتار بشر و اینکه بدون رهبری رفتار بشری ساماندهی نمی شود.
وی در پایان اظهار داشت: پس رهبری نیز تنها در رهبری اجتماعی و سیاسی محدود نمی شود، بلکه رهبری قوای وجودی و درونی انسانها و رهبری معنوی و تربیتی آدمیان نیز مطرح است و لذا حضور معنویت و اخلاق و عرفان از دو سو برای رهبر و حکومت در نگرش استاد مطهری ضروری است: از جهت اینکه رهبر باید واجد معنویت و اخلاق و سلوک معنوی باشد و از جهت اینکه باید جامعه را به سوی ارزشها، کرامت، عزت نفس، معنویت و اخلاق سوق و سیر دهد از این رو است که در اندیشه استاد مطهری دین جامع، یعنی اسلام، با سیاست نسبتش نسبت روح و بدن یا مغز و پوست است.پس رهبری مسؤول تحقّق: معنویت، عدالت، اخلاق و ارزشهای انسانی و اسلامی است.