پاسخ  از آقای حداد عادل: این سؤال یک انسجام منطقی ندارد. چون کلی و جزئی را با هم خلط کرده است. باید می پرسیدند که: بالأخره آیا مسلمان ها بوده اند که کتابخانه اسکندریه را سوزانده اند یا نه؟ این یک بحث علمی و تاریخی است. آقای مطهری دلایلی آورده است. حالا کسانی هم معتقدند که مسلمانان این کارها را نکرده اند و دلایلی دارند. باید آنها را گذاشت کنار همدیگر تا ببینیم کدامش درست است. آقای مطهری معتقد است که مسلمانان این کار را نکرده اند. استدلال هایش را هم در کتاب هایش آورده است. اما اینکه گفته اند که برخی اعمال نادرست در مسأله جنگ های دوران خلفا رخ داده، خوب، بله، حالا کسی هم مدافع آن نیست. خیلی کارها کرده اند، در زمان خود پیامبر هم خیلی کارهای نادرست کرده اند، بعد از پیغمبر هم این کارها را بیشتر کرده اند. اما فقط یک نکته به شما عرض می کنم و آن اینکه متوجه باشید که خیلی کارهای درست هم کرده اند. اگر خواستید راجع به اعراب و فتح ایران توسط مسلمان ها قضاوت کنید، مواظب باشید فقط انگشت روی اشتباه های آنها نگذارید. انصاف حکم می کند که به عنوان یک مسلمان، اول راجع به فداکاری ها، ایثارها و بلندنظری هایشان حرف هایتان را بزنید. آن چیزهایی که در منابع تاریخی راجع به رشادت ها، شهامت ها و استغناء طبعشان آمده است را بگویید. بعد بگویید فلان چیز را هم اشتباه کردند. اما این ملی گراهای افراطی اسلام ستیز، که یادگار دوران پهلوی اول و دوم هستند، در بررسی تاریخی، فقط می روند سراغ این جنبه هایش. شما حواستان باشد، آن عربی که به کاخ خسرو پرویز آمد و فرش را کنار زد و روی زمین نشست، وقتی از او پرسیدند چرا این کار را می کنی. گفت: دوستان و یاران من روی زمین نشسته اند؛ من نمی توانم روی این فرش زربفت جواهرنشان بنشینم. بزرگی این آدم خیلی مهم تر از اشتباه های دیگری است که معمولاً به رخ می کشند. مواظب باشید جای اصل و فرع عوض نشود.[1]

[1] منبع: مجله اندیشه صادق، شماره 6و7