صرف اینکه خونی ریخته بشود منشا این امور نمی شود. اگر شهادت حسین بن علی علیهماالسلام صرفا یک جریان حزن آور و مصیبت بود؛ اگر صرفا این بود که خونی به ناحق ریخته شده است هرگز چنین آثاری را به دنبال خود نمی آورد. چه بسیار خون هائی که چون فقط جنبه ی خونریزی دارد اثرش تنها مرعوبیت و کاهش نیروی مردم است اما شهادت هائی در دنیا هست که به دنبال خودش روشنائی و صفا برای اجتماع می آورد. بعد از شهادت امام حسین علیه السلام، یک چنین حالتی به وجود آمد. یک رونقی در اسلام پیدا شد. این اثر در اجتماع از آن جهت بود که امام حسین علیه السلام با حرکات قهرمانانه ی خود روح مردم مسلمان را زنده کرد. احساس بردگی، عبودیت و اسارتی را که در زمان عثمان و معاویه بر روح جامعه ی اسلامی حکمفرما شده بود از بین برد و به عبارت دیگر به اجتماع اسلامی شخصیت داد.

(کتاب حماسه حسینی ..... مجموعه آثار استاد شهید مطهری ج 17 ص 51)