شهید مطهری در پاسخ این سوال که انتظار ظهور یعنی چه؟ و افْضَلُ الْاعْمالِ انْتِظارُ الْفَرَجِ[i] به چه معناست؟ می فرماید:

بعضی خیال می‏کنند اینکه افضل اعمال انتظار فرج است، به این معناست که انتظار داشته باشیم امام زمان (عجّل اللَّه تعالی فرجه) با عده‏ای که خواص اصحابشان هستند یعنی سیصد و سیزده نفر و عده‏ای غیرخواص ظهور کنند، بعد دشمنان اسلام را از روی زمین بردارند، امنیت و رفاه و آزادی کامل را برقرار کنند، آن وقت به ما بگویند بفرمایید! ما انتظار چنین فرجی را داریم؟  (یعنی بگیر و ببند، بده به دست من پهلوان!) نه، انتظار فرج داشتن یعنی انتظار در رکاب امام بودن و جنگیدن و احیاناً شهید شدن، یعنی آرزوی واقعی و حقیقی مجاهد بودن در راه حق، نه آرزوی اینکه تو برو کارها را انجام بده، بعد که همه کارها انجام شد و نوبت استفاده و بهره گیری شد آن وقت من می‏آیم! مانند قوم موسی که اصحاب پیغمبر گفتند: یا رسولَ اللَّه! ما مانند قوم موسی نیستیم. (بنی اسرائیل وقتی به نزدیک فلسطین که عَمالقه در آنجا بودند رسیدند و دیدند یک عده مردان جنگی در آنجا هستند، گفتند: موسی! فَاذْهَبْ انْتَ وَ رَبُّکَ فَقاتِلا انّا هیهُناقاعِدونَ[ii] ما اینجا نشسته‏ایم، تو و خدا بروید بجنگید، آنجا را تصفیه و از دشمن خالی کنید، خانه را آب و جارو بزنید؛ وقتی برای ما خبر آوردید که هیچ خطری نیست، فقط باید برویم راحت بنشینیم و از نعمتها استفاده کنیم، ما به آنجا می‏آییم! موسی گفت: پس شما چه؟ شما هم وظیفه دارید که دشمن را که خانه شما را اشغال کرده است، از خانه‏تان بیرون کنید.) اصحاب پیغمبر (مانند مقداد) گفتند: یا رسولَ اللَّه! ما آن حرف را نمی‏زنیم که بنی اسرائیل گفتند، ما می‏گوییم: اگر شما فرمان بدهید که خودتان را به دریا بریزید به دریا می‏ریزیم، به آتش بزنید به آتش می‏زنیم.

انتظار فرج داشتن یعنی واقعاً در نیت ما این باشد که در رکاب امام زمان و در خدمت ایشان دنیا را اصلاح کنیم. در زیارت اباعبداللَّه علیه السلام می‏گوییم: «یا لَیْتَنا کُنّا مَعَکَ فَنَفوزَ فَوْزاً عَظیماً» (که برای ما یک ورد شده و به معنای آن هم توجه نمی‏کنیم) یا اباعبداللَّه! ای کاش ما با تو بودیم و رستگاری عظیم پیدا می‏کردیم.

معنایش این است که ‏ای کاش ما در خدمت تو بودیم و شهید می‏شدیم و از راه شهادت، رستگاری عظیم پیدا می‏کردیم. آیا این ادعای ما از روی حقیقت است؟[iii]