شهید مطهری می فرماید: در عین حال جداً معتقد هستیم هرگاه عملی به منظور احسان و خدمت به خلق و به خاطر انسانیت انجام گیرد در ردیف عملی که انگیزه اش فقط برای خودش هست نیست، البته خداوند چنین کسانی را بی اجر نمی گذارد. در برخی احادیث وارد شده است که مشرکانی نظیر حاتم با اینکه مشرکند به خاطر کارهای خیری که در دنیا انجام داده اند معذب نخواهند بود و یا تخفیفی در عذاب آنها داده می شود. از روایات زیادی که در دست داریم کاملا می توان این مطلب را استفاده کرد [1] . ایشان بحث مفصلی در این رابطه دارند و شواهد زیادی بر مطلب نقل کرده اند.

خلاصه کلام اینکه این گروه که در جهل خود مقصر نبوده اند اعمال نیکشان و اهداء ثواب و خیرات به روح آنها مخصوصاً که فرستنده پیرو دین حق باشد اثر دارد. چنانکه قرآن مجید می فرماید: هل جزاء الاحسان الاّ الاحسان [2] ذیل این آیه روایت جالبی نقل شده که تأثیر اعمال نیک این گروه را بخوبی ترسیم می کند.

پیر زن کافری برای پرندگان در زمستان سرد دانه می پاشید, مدتی بعد او را در حرم کعبه دیدند. پیر زن گفت خداوندا به برکت یک مشت دانه نعمت اسلام را به من ارزانی داشت. [3]

اکنون جواب سؤال: اهداء خیرات به نیت کافر همانند اعمالش در حال حیات می باشد که فایده و بهره ای بحال او ندارد، مگر خدمتی به قصد او (کافر) انجام دهد و انگیزه اش تنها نیکی و احسان به خلق باشد و بخاطر انسانیت انجام گیرد نه خود نمائی و انگیزه هائی از این قبیل که در این صورت به کافر هم بهره ای می رسد.