عنوان:

استاد مرتضی مطهری در کتاب ارزشمند" تکامل اجتماعی"  در پاسخ چنین سوالی می فرمایند :

اشتباه نشود، امثال هدایت به جامعه ی ما و به جامعه ی انسانیت اهانت کرده اند.اینها همان... منطق ملائکه ی معترض را به کار بردند. اینها در جامعه ی خودشان فقط فسادها را دیده اند، نیکی ها و زیبایی ها را ندیده اند. دیدن یکجانبه غلط و بدآموزی است. دیدن صحیح یک جامعه این است که ما خالی از هرگونه حبّ و بغضی نیکی های جامعه را ببینیم، بدی های جامعه را هم ببینیم.اگر فقط بدی ها را ببینیم و اساساً خوبی ها را نبینیم و به همین جهت آنها را انکار بکنیم، این نوعی خیانت به جامعه است که کم کم منجر به خیانت به خود می شود.وقتی که انسان دائماً به خود تلقین کند که جز شر و فساد و بدی و بدذاتی و شرارت چیزی نیست، منجر به همان یأس و ناامیدی و همان خودکشی ها می شود.معمولاً آدمهایی که در خودشان هیچ نوری و هیچ جنبه ای از خوبی وجود ندارد، چون انسان دنیا را بیشتر از عینک خودش می بیند و اغلب در خودش نگاه می کند، فکر می کند که در جامعه هم هیچ خوبی وجود ندارد. والّا اگر انسان در خودش از خصلتهای انسانی چیزی سراغ داشته باشد دلیل ندارد که بگوید در هیچ کس دیگر وجود ندارد. وقتی که می بیند در خودش هیچ جنبه ای از خوبی وجود ندارد می گوید پس در دیگران هم وجود ندارد. [1]

در همین موضوع می توانید به پیوند های ذیل مراجعه کنید

1. 1.        بلا و نعمت، نسبی است
2. 2.        صادق هدایت، پیام آور خودکشی